بررسی مقایسه ای قدرت تشخیصی کلانژیوگرافی به روش رزونانس مغناطیسی، سونوگرافی و آزمون های آزمایشگاهی در ارزیابی های قبل از عمل جراحی انسدادهای مشکوک مجاری صفراوی

ارزیابی انسدادهای مشکوک مجاری صفراوی به کمک روش های رایج قدیمی مانندسونوگرافی، پرتو نگاری رایانه ای(CT) و یا روش های تهاجمی دیگر انجام می گیرد. تصویربرداری مجاری صفراوی و لوزالمعده (Cholangiopancreatography) به روش رزونانس مغناطیسی روشی کم خطر و غیر تهاجمی است که از قدرت تشخیصی مناسبی در سیستم کبدی و صفراوی برخوردار است. هدف از این مطالعه، مقایسه قدرت تشخیصی تصویربرداری مجاری صفراوی به روش رزونانس مغناطیسی، سونوگرافی کبد و مجاری صفراوی و آزمون های عملکردی کبد در ارزیابی های قبل از عمل جراحی برداشتن کیسه صفرا همراه با انسدادهای مشکوک مجاری صفراوی است.
بیماران شرکت کننده در این مطالعه، نامزد تاخیری عمل جراحی برداشتن کیسه صفرا به روش باز و دارای عوامل خطرساز سنگ مجاری صفراوی و به تبع آن، مشکوک به انسدادهای مجاری صفراوی بوده اند و روش های تشخیصی تصویربرداری مجاری صفراوی به روش رزونانس مغناطیسی، کبدی و مجاری صفراوی و آزمون های عملکردی کبد را قبل از عمل جراحی مزبور انجام داده اند. سپس تمام بیماران تحت عمل جراحی برداشتن کیسه صفرا به روش باز همراه با تصویربرداری مجاری صفراوی حین عمل در مرکز آموزشی- درمانی امام خمینی ساری در بین سال های 84-1382 قرار گرفتند. بیماران تا 3 ماه هر ماهه از نظر عوارض احتمالی بعد از عمل پی گیری شدند.
30 بیمار(11مرد و 19 زن) با میانگین سنی32/13± 93/53 سال و محدوده سنی 75- 38 سال همه ارزیابی های قبل و حین عمل جراحی مزبور را انجام دادند. در روش تصویربرداری به روش رزونانس مغناطیسی، حساسیت 81/81، ویژگی 50/87 و کارایی 33/83 درصد، در روش سونوگرافی، حساسیت 18/18، ویژگی 50/87 و کارایی 66/36 درصد و در روش آزمون های عملکردی کبد، حساسیت 54/54، ویژگی 50/37 و کارایی 50 درصد به دست آمد.
تصویربرداری مجاری صفراوی به روش رزونانس مغناطیسی روشی بسیارسالم وکم تهاجم بوده و برای تعیین وجود سنگ های احتمالی در بیماران مشکوک به انسداد مجاری صفراوی در مقایسه با سایر روش های تشخیصی، کارایی بسیار بالایی دارد. نویسندگان این مقاله، در صورت عدم دسترسی پزشکان به انجام تصویربرداری مجاری صفراوی به روش رزونانس مغناطیسی،آن را فقط برای اصلاح مواردمنفی کاذب سونوگرافی و یا وجودیافته های آزمایشگاهی سرمی مشکوک و فاقد نتایج سونوگرافی مشخص توصیه می کنند و استفاده از چهارچوب تشخیصی ارائه شده برای ارزیابی این گروه از بیماران را پیشنهاد می کنند.