مقایسه اضطراب و افسردگی در افراد مبتلا به ناهنجاری های مفصل گیجگاهی، فکی با گروه سالم

اگر چه سبب شناسی ناهنجاری های مفصل –گیجگاهی فکی (Temporomandibular disorders: TMD) پیچیده و چندعاملی است، اما به طور کلی نظر بر این است که عوامل سیکولوژیکال در اتیولوژی و تداوم این ناهنجاری ها دخالت دارند. هدف این مطالعه بررسی و اضطراب افسردگی در بیماران مبتلا به TMD در مقایسه با گروه غیر بیمار (سالم) است. در این مطالعه مورد-شاهدی که به صورت مقطعی انجام شد، با استفاده از پرسشنامه های استاندارد جمعیت شناختی، سلامت عمومی، پرسشنامه اضطراب موقعیتی-خصلتی اسپیلبرگر و افسردگی بک، اضطراب و افسردگی در 75 بیمار مبتلا به TMD در مقایسه با 75 فرد سالم مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و از آزمونهای Chi-Square، Independent sample t-test و آنالیز واریانس دوطرفه برای انجام مقایسات استفاده گردید. نمره افسردگی گروه مورد با میانگین 12/15به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد با میانگین 36/8 بدست آمد. اثر عامل جنسیت معنی دار نبود. از لحاظ اضطراب خصلتی در گروه مورد نسبت به گروه شاهد اضطراب خصلتی بیشتری مشاهده شد که از لحاظ آماری معنی دار بود اما جنسیت رابطه ای با اضطراب خصلتی نشان نداد. از نظر اضطراب موقعیتی نیز بین دو گروه شاهد و مورد تفاوت معنی داری مشاهده شد. به عبارتی، گروه مورد از سطح اضطراب خصلتی و موقعیتی بالاتری برخوردار بودند. عامل جنسیت نیز رابطه ای معنی دار با اضطراب موقعیتی نشان داد و مردان به طور معنی داری بیش از زنان اضطراب موقعیتی داشتند. نتایج این بررسی نشان می دهد که اضطراب و افسردگی در بیماران TMD نسبت به افراد سالم شیوع بالائی دارد. یکسان بودن میزان افسردگی و اضطراب خصلتی در زنان و مردان گروه مورد، باید در طرح درمان برای هر دو جنسیت، مدنظر قرار گیرد.