سایلن و باند رزین - سرامیک

هنگامی که اتصال چسبندگی دو ماده ناسازگار باشد، برای ایجاد سازگاری بین آن دو از ماده سومی که خواص اتصال و چسبندگی بین دو ماده دیگر را دارد استفاده می شود. سایلن ها موادی هستند که به منظور ایجاد چسبندگی در دندانپزشکی کاربرد دارند. استفاده از سایلن ها نه تنها باعث بالا رفتن استحکام می شود بلکه از شکست اتصال در محل تماس دو ماده جلوگیری می نماید. نظر به استفاده گسترده از این مواد در دندانپزشکی و افزایش کاربرد آنها در سالهای اخیر، مطالعه حاضر با هدف مرور مطالعات منتشر شده در زمینه کاربرد سایلن ها و باند سرامیک-رزین صورت گرفت. برای انجام این مطالعه و به منظور دسترسی به اطلاعات مورد نیاز از موتورهای جسنجوگر اینترنتی و آرشیو مقالات کتابخانه ها استفاده شد. مرور کلی نتایج مطالعه نشان می داد که علی رغم استفاده از روش های مختلف تهیه نمونه و تنوع در آزمونهای استحکام باند استفاده از سایلن باند کامپوزیت به رزین را تا 25% افزایش می دهد. اچ کردن توسط اسید فسفریک و کاربرد Silane coupling agent دو عامل مهم در افزایش استحکام باند سمان گزارش گردیده است. البته تحقیقاتی که در مورد نقش اچینگ و کاربرد سایلن بر استحکام باند انجام شده است نشان داده اند کاربرد سایلن مناسب می تواند استحکام قابل قبولی ایجاد نماید بدون اینکه نیازی به اچ کردن باشد. سایلن های هیدرولیز شده به واسطه عدم تولید متانول قادر به تبخیر کامل آب ناشی از واکنشها نبوده، در صورتی که سایلن های هیدرولیز نشده با تولید سه مولکول متانول آب سطحی را تبخیر و با باند سیستم های ادهزیو تداخل ایجاد نمی کنند. بنابراین استحکام باند بدست آمده در سایلن های هیدرولیز نشده بالاتر بوده است. نقش عواملی مثل تکنیک مناسب در کار با سایلن، نوع چسبندگی به کار رفته و نیز نوع سایلن (مثلا هیدرولیز شده و نشده) در استحکام باند بدست آمده موثر می باشد.