بررسی صحت و دقت دمای تمپانیک در بازتاب دمای مرکزی بدن

دمای بدن از مناطقی مانند شریان ریوی، رکتال، دهان، زیربغل و اخیرا از طریق پرده تمپان (مجرای گوش) قابل کنترل است. روش تمپانیک با این که یک روش آسان، غیرتهاجمی و سریع می باشد اما صحت و دقت این روش مورد سئوال است. هدف این مطالعه تعیین صحت دمای تمپانیک در مقایسه با دمای رکتال و همچنین دقت آن در اندازه گیری متوالی (دوبار) بود.
مطالعه از نوع توصیفی- مقایسه ای بود. جامعه پژوهش، بیماران 85-16 ساله بستری در بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) بودند که تعداد 336 نفر به روش متوالی انتخاب شدند. برای اندازه گیری دمای تمپانیک از دماسنج ترمواسکن براون مدل 6020 و برای اندازه گیری دمای رکتال از دماسنج دیجیتالی مدل 9380226 M استفاده شد.
تست تی زوج نشان داد، اختلاف میانگین دمای تمپانیک راست و چپ با میانگین دمای رکتال از نظرآماری معنی دار است (0001/0 P<). اختلاف میانگین دمای تمپانیک راست در اندازه گیری بار اول با میانگین اندازه گیری بار دوم (172/0 P=)، اختلاف میانگین دمای تمپانیک چپ در اندازه گیری اول با اندازه گیری دوم (100/0 P=) و همچنین اختلاف میانگین دمای تمپانیک راست با میانگین دمای تمپانیک چپ (500/0 P=) معنی دار نبودند. آنالیز «بلند و آلتمن» نشان داد، به طور متوسط دمای رکتال oC 23/0 بیش از دمای تمپانیک بوده است. اختلاف بسیار کمی بین میانگین دوبار اندازه گیری متوالی دمای تمپانیک راست (oC 0 2/0) و چپ (oC 0 2/0) وجود داشت. همبستگی بالا و معنی داری بین دمای رکتال با دمای تمپانیک راست (78/0 r=، 0001/0 P<) و همچنین با دمای تمپانیک چپ (84/0 r=، 0001/0 P<) وجود داشت.
علی رغم وجود همبستگی بالا بین دمای رکتال با دمای تمپانیک، اختلاف این دو از لحاظ آماری و بالینی معنی دار بود، همچنین حساسیت کنترل به روش تمپانیک در غربالگری بیماران تب دار در مقایسه با دمای رکتال پایین و غیر قابل قبول بود. بنابراین یافته ها حاکی از آن بود که دمای تمپانیک نمی تواند دمای رکتال را با توافق بالا منعکس کند. البته به علت دقت قابل قبول و خطای پایین، می توان از روش تمپانیک برای اندازه گیری دمای بدن بیماران نه به عنوان جایگزین برای روش رکتال استفاده نمود.