رشد و بلوغ در مبتلایان به تالاسمی ماژور استان هرمزگان

اختلالات رشد و بلوغ و ناهنجاری های آندوکرین در مبتلایان به تالاسمی به وفور دیده می شود که می تواند به علت عوارض مرتبط با آنمی مزمن یا دریافت مکرر خون و بروز هموکروماتوز باشد. جهت بررسی وضعیت رشد و بلوغ و تعیین گروه های سنی آسیب پذیر در مبتلایان به تالاسمی در استان هرمزگان در یک مطالعه مورد شاهدی 109 نفر از مبتلایان به تالاسمی در محدوده سنی 8 تا 18 سال با 107 فرد سالم در همین محدوده سنی مورد مقایسه قرار گرفتند.
مبتلایان به تالاسمی از نظر میزان فریتین به دو گروه مطلوب (فریتین کمتر از 1500 نانوگرم در دسی لیتر) و ضعیف (فریتین بیشتر از 1500 نانوگرم در دسی لیتر) تقسیم شدند. تنها 14% از کل مبتلایان به تالاسمی در گروه مطلوب قرار داشتند.کوتاهی قد (SDS کمتر از 5/2) در 64% مبتلایان به تالاسمی دیده شد. SDS قد در گروه های مورد و شاهد به ترتیب 21/3 و 89/0 و SDS وزن در گروه های مورد و شاهد به ترتیب 91/2 و 16/1 بود (001/0p<). در هر دو گروه ارتباط بین SDS وزن و قد معنی دار بود که این موضوع در گروه مورد قابل ملاحظه است (86/0r=). گروه سنی بالای 14 سال در مبتلایان به تالاسمی بیشترین میزان اختلاف قد و وزن را با گروه کنترل نشان داد (01/0p<). شیوع هیپوگنادیسم در این مطالعه حدود 60% بوده است. میانگین سن شروع بلوغ (تانر مرحله دوم) در مبتلایان تالاسمی پسر 1±5/16 سال و در گروه کنترل 0/2±6/11 سال بوده است (01/0p<). در مبتلایان به تالاسمی دختر سن شروع بلوغ 3±16 سال و در گروه کنترل 0/2±10 سال بوده است (05/0p<). در مورد بلوغ دختران و پسران 8 تا 11 ساله تالاسمی، بین دو گروه مطلوب و ضعیف اختلاف معنی داری مشاهده نشد اما در زیر گروه 12 تا 14 سال هم در پسران و هم در دختران تالاسمی اختلاف معنی دار در بلوغ بین دو گروه (مطلوب و ضعیف) مشاهده شد (01/0p<).
این تحقیق نشان می دهد که بین اختلال رشد و کاهش وزن در مبتلایان به تالاسمی ارتباط مشخصی وجود دارد و بیشترین میزان اختلال رشد در رده سنی بالای 14 سال قرار دارد و کنترل ضعیف میزان فریتین پلاسما در تاخیر بلوغ نقش مهمی ایفا می کند. همچنین با توجه به شیوع تقریبا یکسان کوتاهی قد و هیپوگنادیسم در مبتلایان به تالاسمی، هیپوگنادیسم به عنوان یک علت مهم در کوتاهی قد بیماران معرفی می گردد.