بررسی تاثیر عصاره های آبی و الکلی گیاه آویشن شیرازی بر روی اشریشیاکلی انتروهموراژیک

به دلیل مقاومت روزافزون باکتری های بیماریزا به آنتی بیوتیک های جدید محققین در پی یافتن مواد ضدمیکروبی با منشا گیاهی به عنوان جایگزین آنتی بیوتیکهای غیر موثر هستند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی خواص ضدباکتریایی عصاره آبی و الکلی گیاه آویشن شیرازی بر روی سویه های بالینی و استاندارد اشریشیاکلی انتروهموراژیک می باشد.
برگ های جوان گیاه پس از خشک شدن به طور جداگانه به میزان 10 گرم در دسی لیتر به اتانول 85 درجه و آب مقطر اضافه شده، سپس عصاره ها به روش تقطیر در خلا استخراج شدند. خواص ضدباکتریایی عصاره ها ابتدا به روش رقت در لوله تعیین و سپس وزن خشک عصاره ها در هر میلی لیتر محاسبه و حداقل غلظت مهارکنندگی و کشندگی آنها بدست آمد. معادل این غلظت ها به چاهک های حفر شده در محیط مولر- هینتون آگار اضافه و میانگین قطر هاله های عدم رشد برای عصاره ها و سویه ها مقایسه گردید. به منظور شناسایی مواد موثره ضدباکتریایی در عصاره های آبی و الکلی از روش کروماتوگرافی با صفحه نازک استفاده گردید.
غلظت های معینی از عصاره الکلی دارای خواص ضدباکتریایی قابل توجهی بود. درغلظت 0.78 میلی گرم در میلی لیتر دارای اثر مهاری و اثر کشندگی بر روی هر سه سویه بود و از این نظر سویه ها با هم تفاوتی نداشتند. همچنین تاثیر عصاره با کم شدن غلظت آن در چاهک ها کم می شد. این در حالی بود که عصاره آبی در هیچکدام از غلظت ها بر روی سویه های استاندارد و بالینی موثر نبود.
عصاره الکلی آویشن شیرازی دارای اثرات چشمگیری بر روی سویه های اشریشیاکلی انتروهموراژیک می باشد ولی معرفی آن به عنوان یک ترکیب ضدباکتریایی نیاز به تحقیقات وسیع تری دارد.