سیستمهای جمع آوری شیرابه در محلهای دفن مواد زاید جامد شهری (مطالعه موردی: شهرستان بابل)

تولید شیرابه یکی از مشکلات اساسی محلهای دفن بهداشتی زباله می باشد. بررسی های به عمل آمده در کشورهای صنعتی نشان می دهد که منابع آب زیر زمینی و سطحی در اطراف محل های دفن آلوده شده اند. کیفیت شیرابه در فرایندهای هوازی و بی هوازی شکل می گیرد. در طی فرایند هوازی (که در مدت زمان کوتاهی انجام می گیرد) مواد آلی به دی اکسید کربن، آب و اسیدهای فرار تجزیه شده و در فرایندهای بی هوازی که شامل 3 فاز هستند مراحل تخمیر اسیدی و متانی صورت می گیرد و مواد آلی به متان و آب تبدیل میشوند. به منظور جلوگیری از نشت شیرابه به داخل منابع آب زیر زمینی، باید از آسترهای طبیعی یا مصنوعی استفاده کرد.
مکان دفن زباله در منطقه انجلسی در 30 کیلومتری جنوب غربی بابل با شیب عمومی 14 درصد و مساحت چهار هکتار قرار دارد. عمر مکان دفن حدود چهار سال برای 136 تن زباله تولیدی بابل در روز محاسبه شده است. میزان شیرابه اولیه زباله با توجه به هفتاد درصد رطوبت و ظرفیت زباله (معادل 0.6cm/cm) به حدود 11.8 متر مکعب در روز می رسد. تنش ناشی از بارهای زنده برابر 0.001492 کیلوگرم بر سانتیمتر مکعب بدست آمد که بسیار ناچیز است.
سیستم زهکشی شیرابه در مکان دفن بابل از سه مولفه تشکیل شد: لایه با نفوذ پذیری بالا (K=10-3cm/sec) متشکل از سنگدانه با ابعاد 16 تا 32 میلیمتر و ضخامت 30 سانتیمترکه رقوم تمام شده کف قرار می گیرند (بدین ترتیب حدود 10500 متر مکعب سنگدانه برای 3.5 هکتار سطح ترانشه ها مورد نیاز است). سیستم جمع آوری شیرابه از لوله های بتنی عمدتا با قطر 15 سانتیمتر که در محل ساعت ده و ده دقیقه شکافهایی در آنها ایجاد شده است. در نهایت کف سازی، از جنس خاک رس محل به ضخامت یک متر و کوبیدن آن به نحوی که ضریب هدایت هیدرولیکی آستر به 10-7cm/sec برسد.