بررسی اثر محافظتی هگزامتیلن تترامین بر رده سلولیHF2FF تحت تاثیر سولفورموستارد

سولفورموستارد (HD)، به عنوان یک سلاح شیمیایی بسیار خطرناک همیشه مورد استفاده بوده است. علیرغم تحقیقات گسترده طی چندین دهه هنوز راه کار مناسبی برای پیشگیری یا درمان عوارض HD یافت نشده است.

در این مطالعه رده سلولی HF2FF به عنوان مدلی از سلول های فیبروبلاست پوست انسان برای بررسی اثرات سمی HD و اثر محافظتی هگزامتیلن تترامین (HMT) در مقابل HD مورد استفاده قرار گرفت. روش های رنگ آمیزی ویوله ژانسیان (Gentiana violet = GV) و قرمز خنثی (Neutral Rd= NR) برای تعیین میزان سلول های زنده (Viability) به عنوان معیار مهم ارزیابی به کار گرفته شدند. توانایی اثر محافظتی HMT در پیش گیری از اثر خردل (Lethal concentration 5 0 = LC)، در حالات مختلف تعیین گردید.

استفاده از غلظت های مختلف HD نشان داد، با افزایش غلظت به بیش از 30 میکرومولار اثرات سمی به سرعت در سلول ایجاد شده و میزان سلول های زنده، با افزایش غلظت HD به شدت کاهش می یابد. غلظت 1000 میکرومولار HD سبب کاهش سلول های زنده به میزان70 درصد پس از 5 دقیقه و 80 درصد کاهش پس از یک ساعت گردید (کنترل100 درصد). در حالی که غلظت 30 میکرومولار HD حتی پس از یک ساعت در میزان سلول های زنده فقط 18 درصد کاهش ایجاد نمود. با استفاده از منحنی دوز- جواب، غلظت مناسب HD در محیط کشت برای ایجاد 50 درصد مرگ سلولی (LC50) میزان 180 میکرومولار طی 15 دقیقه تعیین گردید.
HMT با غلظت 10 میکرومولار به ت نهایی بر میزان سلول های زنده اثر معنی داری نداشت. پیش دریافت HMT قبل از HD در محیط کشت به طور معنی داری تا 36 درصد مرگ سلولی ناشی از خردل را کاهش داد، لیکن با مصرف همزمان HMT و HD کاهش مرگ سلولی به ترتیب با متدهای GV و NR 23 درصد و 5/28 درصد بوده است. مصرف HMT پس از آلودگی با HD اثر برجسته ای در پیش گیری از مرگ و میر سلولی نداشت.

نتایج فوق نشان می دهد که HMT می تواند سلول های فوق را در مقابل اثرات سمی HD محافظت نماید. هر چند HMT باید در زمان آلودگی با HD موجود باشد. مصرف HMT پس از تماس خردل با سلول ها تاثیری در پیشگیری از مرگ و میر سلولی نخواهد داشت. مطالعات درون تنی (In-vivo) برای تعیین اثربخشی و کارآیی HMT در پیش گیری از سمیت ناشی از خردل پیشنهاد می گردد. مطالعه فوق نشان داد سلول های HF2FF مدل آزمایشگاهی ارزشمندی برای مطالعه سمیت HD و دیگر مواد آسیب رساننده به پوست و نیز بررسی سایر ترکیبات دارای کارآیی بالقوه درمانی قبل از آزمایشات درون تنی می باشند.