نقش گونه های فعال اکسیژن در عوارض دیررس چشمی گاز خردل

بخشی از عوارض گاز خردل مربوط به عوارض دیررس آن می باشد که در این میان عوارض چشمی که تا حد نابینای ی نیز امکان پیشرفت دارد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. عوارض شدید بیشتر مربوط به تماس با مقادیر زیاد گاز خردل می باشد و در 5/0 درصد بیماران دیده می شود ولی مشکلاتی نظیر خشکی چشم از شیوع بالای ی در مصدومین برخوردار است. با توجه به امکان درگیر بودن سیستم اکسیدان/ آنتی اکسیدان در این موارد؛ لذا هدف در این تحقیق آن است که پراکسید هیدروژن را به عنوان یکی از مهم ترین مولدهای رادیکال هیدروکسیل در چشم و نیز وضعیت دفاعی سرم و اشک در مقابل مهم ترین اکسیدان چشمی، رادیکال های سوپراکسید و قوی ترین رادیکال چشمی و رادیکال هیدروکسیل را ارزیابی نما ید.
غلظت پراکسید هیدروژن به روش Wolff توسط متد FOX1 در اشک و سرم، قدرت حذف رادیکال هیدروکسیل به روش Halliwell در نمونه های سرم و قدرت حذف رادیکال سوپراکسید به روش Rook در نمونه های اشک و سرم بیماران نسبت به گروه شاهد نرمال بررسی و با آزمون آماری student t-test بین دو گروه مقایسه شد.
تفاوت معنی دار در سطح پراکسید هیدروژن سرم بین گروه بیمار و شاهد دیده شد (001/0> (P value در حالی که قدرت دفاعی در مقابل رادیکال ها افزایش نیافته بود.
بحث: بر اساس نتایج، این احتمال مطرح می شود که به دلیل سایر عوارض دیررس مصدومین نظیر عوارض ریوی، پراکسید هیدروژن از محلی غیر از چشم در خون آزاد می شود که همین اضافه تولید، در حالی که قدرت دفاعی در مقابل رادیکال های ی مثل رادیکال سوپراکسید و هیدروکسیل افزایش نیافته است، می تواند در بروز عوارضی نظیر خشکی چشم و بیماری های قرنیه ای مؤ ثر باشد.