بررسی IgG ضد سرخک یک ماه بعد از واکسیناسیون سراسری در دانشجویان درجه داری06 ارتش شهر تهران در سال 1383

سرخک یک بیماری ویروسی تنفسی مسری است که قبل از واکسیناسیون هرچند سال یک بار اپیدمی می شد. ولی در حال حاضر اغلب اپیدمی های آن در کشورهای در حال توسعه دیده می شود. در ایران به منظور پیشگیری از اپیدمی سرخک اقدام به واکسیناسیون سراسری از سن 25-5 سالگی گردید. در این مطالعه اثر واکسیناسیون در ایجاد مصونیت بر علیه سرخک بررسی گردیده است.
یک مطالعه مقطعی است که در دانشجویان 06 ارتش در سال 1383 در شهر تهران انجام شده است. اطلاعات دموگرافیک شامل: سن، سواد، واکسیناسیون قبلی، ابتلا به سرخک جمع آوری شد. تعداد 865 نفر که کارت واکسن دریافت نموده بودند، وارد مطالعه شدند. مقدار cc 5 خون از هر نفر گرفته و سرم آن جدا گردید و در یخچال نگهداری شد و با روش الیزا به وسیله کیت های Enzygnost ساخت شرکت بهرینگ آلمان از نظر وجود IgG ضد سرخک مورد آزمایش قرار گرفت. برای بررسی سطح کیفی آنتی بادی با فوتومتری و تعیین سطح Cut off OD و برای تعیین سطح کمی آنتی بادی از MIU/ml (واحد تعیین تیتر سازمان بهداشت جهانی) استفاده گردید. تمام افرادی که به علت بیماری واکسینه نشده یا کارت واکسن نداشتند، از مطالعه حذف شدند.
در این مطالعه تمام افراد مرد بودند و میانگین سنی (1/1 SD=) 16/19 سال داشتند. از نظر سطح سواد بیشتر افراد دیپلم بودند (8/78 درصد). در نهایت 846 نفر (8/97 درصد) سطح آنتی بادی IgG بالای MIU/ml 345 و فقط تعداد 19 نفر (2/2 درصد) بعد از واکسیناسیون غیر پروتکتیو بودند. بالاترین تیتراژ آنتی بادی MIU/ml 121،22 بود و میانگین تیتر IgG؛ MIU/ml 53/3795 بود. تعداد586 نفر(7/67 درصد) سابقه واکسیناسیون در کودکی و تعداد 34 نفر (9/3 درصد) سابقه تماس با بیمار سرخکی و تعداد23 نفر (7/2 درصد) سابقه ابتلا به سرخک را در گذشته ذکر می کردند.
با توجه به مطالعه انجام شده، واکسیناسیون ضد سرخک تا8/97 درصد مؤثر بود وباعث پروتکتیویته افراد شده است. با توجه به اپیدمی های اخیر سرخک در بالغین و سربازان توصیه می شود که واکسیناسیون ضد سرخک در بالغین غیر ایمن در شروع سربازی و یا استخدام نظامی انجام شود.