بررسی علایم ا ختلالات روانی در اسرای عراقی در حین اسارت

از مجموع تحقیقاتی که سلامت روانی اسرای جنگی را بررسی کرده است، تعداد بسیار کمی از آن ها در زمان اسارت انجام گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی علایم روانی اسرای عراقی مقیم اردوگاه های ایران و تعیین ارتباط احتمالی علایم روانی با برخی متغیرهای حین و پیش از اسارت انجام گرفت. در این تحقیق تعداد 60 نفر اسیر عراقی ساکن اردوگاه های ایران در سال های 1377-1376 و با استفاده از تست SCL-90 مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد؛ بیشترین و کمترین علایم روانی به ترتیب مربوط به افسردگی و روان پریشی بود. معیارهای SCL-90 با طول مدت اسارت یا دارا بودن فرزند مرتبط نبوده است. میزان تحصیلات بالاتر با شکایات جسمی، وسواس، افسردگی و اضطراب کمتری همراه بوده است. عدم عهده داری مسئولیت با میزان اضطراب و خصومت بیشتر همراه بود. سابقه ابتلاء به بیماری جسمی با شکایت جسمی و حساسیت در روابط متقابل و ضریب کلی علایم مرضی بیشتر همراه بود. به علاوه، سابقه اختلال روان پزشکی پیش از اسارت، با شکایات جسمی و اضطراب و ضریب کلی علایم مرضی بیشتر همراه بوده است. نتایج این تحقیق نشان داد که تحصیلات بالاتر یک عامل حفاظتی در برابر اختلالات روانی بوده است، حال آن که سابقه بیماری جسمی یا روانی با افزایش برخی از علایم روانی همراه بوده است. با وجود پایین بودن حجم نمونه در تحقیق حاضر، ارتباطی بین علایم مختلف روانی با برخی از متغیرهای پیش یا حین اسارت مشاهده گردید، که توجه به آن ها برای سیستم های بهداشتی مسئول می تواند حایز اهمیت باشد.