بررسی میزان عود بروسلوز و کارآیی رژیم های درمانی مختلف در بیماران بستری شده در بیمارستان های شهر همدان

بروسلوز بیماری مشترک انسان و دام (زئونوز) است، که در بسیاری از نقاط دنیا مشاهده می شود. عامل بیماری یک ارگانیسم داخل سلولی به نام بروسلا می باشد که قادر است ارگان های مختلف بدن را مورد حمله قرار دهد و سبب تظاهرات بالینی وسیع گردد. درمان بروسلوز بایستی به طور مؤثر بتواند بیماری را کنترل نموده، از عوارض بعدی و عود آن جلوگیری نماید. با توجه به داخل سلولی بودن، ارگانیسم عامل بیماری، گاهی از تاثیر دارو مخفی مانده و پس از مدتی سبب بروز مجدد علایم بالینی در فرد می گردند. در مطالعه حاضر کارآیی رژیم های درمانی مختلف در توانایی حذف عفونت و جلوگیری از عود مجدد بیماری مورد مقایسه قرار گرفت.
در این تحقیق که سه سال به طول انجامید، کلیه بیماران بستری شده در بیمارستان های آموزشی شهر همدان که مبتلا به بروسلوز بوده اند مورد مطالعه قرار گرفته و عود مجدد بیماری در آنان بررسی شد. تشخیص بروسلوز در بیمارانی که وارد مطالعه شدند بر پایه بروز مجدد علایم بیماری پس از چند هفته تا دو سال بعد از بهبودی اولیه و همچنین وجود نتایج مثبت آزمایشگاهی بوده است.
از مجموع 542 بیمار مبتلا به بروسلوز تنها 36 مورد عود بیماری مشاهده شد که حدود 64/6% جمعیت بیماران می باشد. رژیم های درمانی سه دارویی در 22 بیمار تجویز شده بود که تنها در 1 مورد (54/4%) عود بیماری مشاهده گردید. در 38/95% بیماران مورد بررسی از رژیم های دو دارویی استفاده گردید. نتایج نشان داد، رژیم درمانی استرپتومایسین - داکسی سیکلین با بیشترین میزان موارد عود بیماری همراه است (33/8%) و رژیم درمانی ریفامپین و کوتریموکسازول موفق تر از سایر روش های دو دارویی است. به طوری که تنها در 78/4% موارد عود بیماری مشاهده می گردد.
این تحقیق نمایان گر آن است که نه تنها میزان کلی عود در مقایسه با سایر گزارشات ارایه شده قابل قبول بوده بلکه روش درمانی ریفامپین - کوتریموکسازول تقریبا موفق تر از بقیه می باشد و رژیم های سه دارویی در مقایسه با این روش در جلوگیری از بروز مجدد بروسلوز در بیماران از مزیت محسوسی برخوردار نیست.