بررسی تغییرات هیستوپاتولوژیک حاد و مزمن سولفورموستارد بر ریه موش بزرگ صحرایی

هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر سولفورموستارد (Sulfure Mustard) بر آلوئل و پارانشیم ریه و طراحی مدل حیوانی ریه شیمیایی شده می باشد. 78 راس موش نر بزرگ صحرایی سه ماهه از نژاد NMRI به وزن 40 ± 200 گرم به طور تصادفی در 7 گروه انتخاب و دوزهای متفاوتی از سولفورموستارد به 5 گروه آزمایشی به صورت داخل صفاقی تزریق شد. گروه کنترل بدون تزریق و گروه شم فقط حلال (بافر تیرودز) تزریق شد. 5 گروه آزمایشی در 5 دوز مختلف 5/2، 5، 10، 20 و mg/kg 40 محلول سولفورموستارد را برای یکبار دریافت کردند و پس از بیست و چهار ساعت و دو هفته و هشت هفته کشته شدند و از ریه سمت راست نمونه گیری شد. نمونه ها پس از فیکس کردن، Processing، پارافینه کردن و بلوک گیری، به صورت سریال با ضخامت پنج میکرون قطع زده شد، سپس برای مطالعه هیستوپاتولوژی با هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی شدند. نتایج این تحقیق نشان می داد که آثار سوء سولفورموستارد بر ساختمان آلوئولار و پارانشیم ریه وابسته به دوز است. در طولانی مدت این اثر باقی می ماند. آسیب های وارده به آلوئل در تمام گروه های تجربی نسبت به گروه شاهد و کنترل بیشتر است و کمترین آسیب در دوز mg/kg 5/2 و بیشترین در دوز mg/kg 40 مشاهده شده است و تغییرات پاتولوژیک به صورت خون ریزی، ادم، ارتشاح آماسی در دوزهای بالا بیشتر است. نتایج این تحقیق نشان می داد که موش بزرگ صحرایی مدل مناسبی برای مطالعه اثرات سولفورموستارد در بافت ریه می باشد.