بررسی وضعیت بیماری ها در آزادگان استان چهارمحال و بختیاری قبل و بعد از اسارت

جنگ تلخ ترین حادثه در تاریخ بشریت است و اسارت یکی از نتایج اجتناب ناپذیر آن می باشد. با آنکه مقررات و معاهدات ژنو تنها مرجع بین المللی برای رعایت و نظارت بر حقوق اسیران جنگی است. با وجود این، گزارشات کمیته بین المللی صلیب سرخ حکایت از شکنجه و آزار اسیران جنگی ایران در عراق دارد. به منظور تعیین توزیع فراوانی بیماری ها در آزادگان استان 263 تن از آزادگان مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد، افرادی که به جبهه اعزام شده اند از سلامت کامل برخوردار بوده و تنها 1/5 % آنها دچار عیوب انکساری چشم بوده اند. بیشترین آسیب های جنگی وارد شده به رزمندگان تحت این مطالعه عبارت بود از: 5/36% در معرض اصابت ترکش، 4/14% در معرض گازهای شیمیایی و 1/17% بدنبال صدای انفجار دچار کاهش شنوائی شده اند. در دوران اسارت بیماری های لثه و دندان 4/65%، صدمات و بیماری های ناشی از تروما 59%، گاستریت و زخم های معده و اثنی عشر 4/27% دارای بیشترین فراوانی بوده اند. بعد از اسارت، گاستریت 4/30%، بیماری دندان31%، اختلال استرس پس از سانحه 6/26%، افسردگی2/18%، سردرد عروقی 21%، کاهش شنوایی4/22% از بیماری های شایع می باشند. شیوع برخی از بیماری ها در آزادگان حاکی از آن است که پوشش مراقبت های سلامتی در دوران اسارت وضعیت نامطلوبی داشته، شکنجه و آزار نه تنها موجبات بیماری و غم را در آن دوران فراهم ساخته بلکه تبعات آن پس از اسارت بر سلامتی آزادگان مشاهده می شود. لذا، توجه به امر سلامت و درمان بیماری آزادگان همچنان به عنوان یک اولویت تلقی می گردد.