بررسی مسائل و مشکلات مربیان پرستاری با سابقه کم در زمینه آموزش بالینی

اگرچه در دهه اخیر پیشرفتهای چشمگیری در زمینه آموزش عالی خصوصا در زمینه پزشکی و پرستاری به وجود آمده است، ولی وجود موانع و مشکلات آموزش بالین پرستاری نیاز به بررسی دارد، زیرا شناخت و پیداکردن راه حل مناسب برای هر کدام ازآنها منجر به ارتقا سطح آموزش خواهد شد. از این رو مطالعه حاضر به منظور تعیین مسایل و مشکلات مربیان پرستاری با سابقه کم در زمینه آموزش بالین و ارائه راهکار مناسب می باشد.
این مطالعه توصیفی با روش حل مساله، در ارتباط با مشکلات آموزش بالین کلیه مربیان پرستاری با سابقه کمتر از 5 سال دانشگاه های دولتی شهر تهران (شامل 40 نفر) در سال 1385 صورت پذیرفت. ابزار پژوهش پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه های مشکلات ویژه مربیان با سابقه کمتر از 5 سال بود.
تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد، مشکلات حیطه های مختلف به ترتیب اولویت عبارتند از: در حیطه فردی «تعیین محل کارآموزی بدون توجه به گرایش یا تجارب قبلی مربی» با (134) امتیاز؛ در حیطه ایفای نقش «ارزشگذاری نامناسب از طرف مسئولین دانشکده در ایفای نقش مربی» با (5/162) امتیاز، در حیطه ساختار سازمانی و مسائل آموزش بالین؛ «عدم وجود رابطه سازمانی هماهنگشده و مشخص بین آموزش و بالین» با (175) امتیاز؛ در حیطه تعامل «تعامل ناکافی بین مربی تازهکار و همکاران بالین» با (5/152) امتیاز؛ در حیطه امکانات و تجهیزات «محدودیت محیط فیزیکی و فضای نامناسب جهت برنامه های آموزشی و کنفرانسها و...» با (150) امتیاز؛ در حیطه رضایتشغلی «کمبود امکانات لازم برای پیشگیری از صدمات حین کار» با (180) امتیاز و در حیطه احساس خودکارآمدی «احساس خودکارآمدی مربوط به توانایی بحث در رابطه با ایده ها و نظریات مربیان با سابقه کمتر از 5 سال با مسئولین دانشکده» با کمترین امتیاز (5/312).
براساس یافته های پژوهش و بررسی راهکارهای هر حیطه با توجه به معیارها و ضوابط ویژه، تشکیل”کمیته کیفیت آموزش در بالین “به عنوان مناسبترین راهکار برای کاهش مشکلات آموزش بالین پیشنهاد می شود.