نقش یافته های بالینی در تشخیص گلو درد استرپتوکوکی

استرپتوکوک بتا همولیتیک گروه A بعنوان شایعترین پاتوژن مطرح در فارنژیت ها بوده و مسئول عوارض چرکی و غیر چرکی گلو درد بوده و قدرت سرایت بسیار بالایی را در سطح جمعیت دارا می باشد. متاسفانه هنوز در گلودرد استرپتوکوکی پر- تشخیصی Over-diagnosis وجود دارد و موجب تجویز غیر منطقی آنتی بیوتیک ها می شود. برای برآورد نقش یافته های بالینی در تشخیص گلو درد استرپتوکوکی، از 100 بیمار20-3 ساله (با میانگین سنی 76/4±64/8 سال) که با تشخیص گلو درد استرپتوکوکی در درمانگاه و اورژانس بیمارستان دانشگاهی فاطمه زهرا (س) بوشهر، پنی سیلین برای آنها تجویز شده بود، قبل از دریافت آنتی بیوتیک، توسط سواپ نمونه برداری شدند و از طریق کشت و تست های باکتریولوژیک، فراوانی استرپتوکوک گروه A مورد بررسی قرار گرفت، فراوانی استرپتوکوک گروه A برابر 6 در صد به دست آمد و فراوانی استرپتوکوک های گروه C وG نیز 5 درصد بود. پنج درصد از بیماران نیز ناقل پنوموکوک بودند. از لحاظ بالینی، همه بیماران دچار آریتم گلو و 97% نیز دچار درد گلو بودند. اگزودا(31%)، تب(59%)، آدنوپایی گردنی(31%) و زبان شبیه توت فرنگی (4%) نیز در بیماران دیده شد. از بیمارانی که اگزورا در گلو داشتند تنها 3 نفر استرپتوکوک گروه A داشتند (6/9 %). فراوانی بسیار پایین استرپتوکوک گروه A در میان بیمارانی که با تشخیص گلودرد استرپتوکوکی پنی سیلین دریافت داشته اند نشان می دهد که تشخیص بر اساس علائم بالینی منفرد به تنهایی قابل اعتماد نیست و بهتر است از الگوریتم های بالینی تشخیصی پیشنهادی انجمن هایی مانند انجمن بیماری های عفونی آمریکا یا از روش های تشخیصی دیگر مثل کشت گلو و تشخیص آنتی ژنی سریع (RATs) در رهیافت بالینی فارنژیت استفاده کرد.