بررسی مقاومت به کادمیم در مخمرهای جداسازی شده از پسابهای صنعتی اصفهان
نویسنده:
چکیده:
در سالهای اخیر فلزات سنگین در نتیجه فعالیتهای صنعتی انسان به محیط زیست راه یافته اند و به دلیل پایداری در محیط و وجود سمیت برای بسیاری از موجودات زنده توجه زیادی را به خود معطوف داشته اند. کادمیم برخلاف برخی فلزات سنگین در سیستم های بیولوژیکی نقش تغذیه ای و متابولیکی نداشته و درغلظتهای پایین نیز اثرات بسیار سمی از خود نشان می دهد. این فلز می تواند از طریق پسابهای معدنی، صنایع و احتراق ذغال سنگ وارد محیط زیست شود و از طریق زنجیره های غذایی از جمله میکروارگانیسم ها به سایر موجودات به ویژه انسان انتقال یابد. در عین حال برخی میکروارگانیسم ها دارای کاربردهای بیوتکنولوژیک جهت حذف فلزات سنگین از پسابها، توانایی بقا و رشد در مکانهای آلوده به فلزات سنگین هستند و به دلیل مقاومت در برابر آنها و شرایط سخت محیطی دیگر مثل pH اسیدی، ظرفیت بالای اتصال فلز به دیواره سلولی و میزان بالای جذب درون سلولی، ممکن است نسبت به سایر میکروارگانیسم ها در این شرایط از ارجحیت برخوردار باشند. در این تحقیق به منظور بررسی مخمرهای موجود در آبهای آلوده به فلزات سنگین و یافتن سویه های مخمری مقاوم به آنها، نمونه برداری از برخی پسابهای صنعتی انجام گرفت. از این نمونه ها با استفاده از محیط کشت عصاره مخمر حاوی کلرامفنیکل (YECA) 18 سویه مخمری جداسازی شد و خالص سازی آنها بر روی محیط کشت پوتیتودکستروزآگار (PDA) انجام گردید. برای تعیین غلظت مناسب کادمیم جهت ارزیابی حساسیت مخمرهای جداسازی شده، ابتدا غلظتهای مختلف کادمیم روی رشد مخمر ساکارومایسس سرویزیه آزمایشگاهی که به عنوان شاهد انتخاب شده بود آزمایش شد و منحنی رشد این مخمر و غلظتی از کادمیم که می تواند 50% رشد آن را کاهش دهد (EC50) تعیین گردید. رشد مخمرها از طریق شمارش سلولهای زنده در فواصل زمانی مشخص روی پلیت های حاوی PDA انجام شد. با توجه به نتایج حاصل، غلظت μg/mL-1 15 کادمیم انتخاب شد و درصد بقای سویه های محیطی در این غلظت فلز تعیین گردید. بر این اساس مقاومترین سویه، که از پسابهای صنایع جداسازی شده است دارای 34.9% بقا و ساکاررومایسس سرویزیه واجد 3.3% بود.
زبان:
فارسی
در صفحه:
137
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p44880