بررسی آب زیرزمینی دشت ورامین جهت استفاده از آبیاری اراضی کشاورزی

دشت ورامین دارای مساحتی بیش از 130 هزار هکتار بوده که حدود 60هزار هکتار از آن جزء اراضی کشاورزی محسوب می شود. به دلیل کم بودن منابع آب سطحی، حفر چاه های عمیق و نیمه عمیق در کل سطح دشت رواج چشمگیری داشته و لذا مطالعه آب زیر زمینی که به عنوان اصلی ترین منبع آب آبیاری در کل دشت محسوب می‎شود، ضروری بنظر می رسد. در این تحقیق برای بررسی آب زیر زمینی جهت استفاده در آبیاری، ابتدا داده های کمیت و کیفیت چاه های بهره برداری و پیزومتر تهیه شد و سپس سطح آب زیر زمینی و جهت جریان مورد مطالعه قرار گرفت و با محاسبه عمق سفره بحرانی، نقشه آن ترسیم گردید. همچنین تاثیر سطح سفره در اراضی کشاورزی بررسی شد. و با استفاده از دیاگرام ویلکوکس نقشه قابلیت آبیاری در کل دشت ترسیم گردید که مساحت کلاسه های مختلف آبیاری از آن استخراج شد. نتایج نشان داد که استفاده از آب زیرزمینی برای آبیاری در منطقه شمالشرقی دشت باید با دقت بیشتری صورت گیرد؛ چون این قسمت از دشت، سطح سفره پایین‎تری نسبت به مناطق دیگر دارد و اگر روند افت سطح آب در این قسمت ادامه یابد، شاهد شوری زایی آب زیر زمینی و به تبع آن تخریب خاک و کاهش عملکرد و در نهایت شروع بیابان زایی در این قسمت خواهیم بود. از طرف دیگر، در منطقه جنوبغربی دشت، مساحتی حدود 9354 هکتار دارای سطح آب زیرزمینی کمتر از سه متر می‎باشد که عملا انجام عملیات کشاورزی را در با محدودیت مواجه می‎سازد. عملیات کشاورزی را در با محدودیت مواجه می‎سازد. تنها قسمتی که می توان از آب زیرزمینی جهت آبیاری اراضی کشاورزی بدون هیچ محدودیتی استفاده کرد، قسمت مرکزی دشت است که قلب کشاورزی منطقه محسوب می‎شود و در سایر مناطق باید به مسائل مدیریتی مانند انتخاب نوع محصول، نوع سیستم آبیاری مورد استفاده، وضعیت زهکشی و نفوذ پذیری خاک دقت لازم بعمل آورد.