مطالعه بالینی تغییرات ناخنی در بیماران مبتلا به سوریازیس

سوریازیس یک بیماری پوستی شایع است که به مقیاس قابل ملاحظه ایی در ان میزان درگیری و یافته های کلینیکی ابتلا ناخن، متفاوت گزارش شده است. مطالعه حاضر با اهداف (1) تعیین فراوانی درگیری ناخن در بیماران سوریازیسی، (2) تشخیص انواع تغییرات ناخنی در بیماران سوریازیسی، (3) یافتن ارتباط بین ابتلا ناخن و برخی از پارامترهای کلینیکی و (4) مقایسه یافته های این مطالعه با مواردی از گزارشات موجود در مقالات صورت گرفته است.
طی یک بررسی آینده نگر، مشاهده ایی، تحلیلی و مقطعی در بیمارستان امام خمینی (ره) و یک کلینیک خصوصی درماتولوژی در شهر اهواز (خوزستان)، تغییرات ناخنی بیماران سوریازیس از نظر اپیدمیولوژی و کلینیکی و از بهمن ما 1382 لغایت آبانماه 1384 مطالعه شدند. تشخیص بر مبنای نمای بالینی ضایعات سوریازیس و در مواردی با تایید یافته های هیستوپاتولوژی بوده است.
از 500 بیمار سوریازیس مطالعه شده، 296 نفر (59.2 درصد)، شامل 177 نفر مرد (59.8 درصد) و 119 نفر زن (40.2 درصد)، مبتلا به تغییرات ناخنی سوریازیس بودند. میانگین سن بیماران 35±16.95 سال و میانگین مدت بیماری آنها 6.9±6.88 سال بود. اکثریت بیماران در دهه سوم عمر بودند. شایع ترین فرم بالینی، سوریازیس ولگاریس (67.2 درصد) بود. شایع ترین تغییر ناخنی مشاهده شده هم در ناخن انگشتان دست و هم پا اونیکولیز (82.8 درصد) بود. بدنبال آن Piting (67.2 درصد)، Subungual hyperkeratosis (72 درصد)، افزایش ضخامت صفحه ناخن (37.5 درصد)، تغییر رنگ ناخن (36.5 درصد)، اونیکودیستروفی (12.8 درصد)، Oil spot (3.7 درصد)، Beau''s line (7.8 درصد)، ریزش ناخن (1 درصد) و Splinter hemorrhage (0.7 درصد) دیده شد. از 296 بیمار، 227 نفر (76.7 درصد) بدون درگیری چین اطراف ناخن و ناحیه پروگزیمال (گروه (A و 69 نفر (23.3 درصد) با ابتلا چین اطراف ناخن و ناحیه پروگزیمال (گروه (B به سوریازیس مبتلا بودند.
انسدانس ابتلا ناخن در بیماران مطالعه حاضر به بیماری سوریازیس احتمالا در بسیاری موارد با آمارهای گزارش شده در مقالات و کتب رفرنس شباهت دارد. نزدیک 1 به 3 بیماران ما که دارای تغییرات ناخنی با درگیری چین اطراف ناخن و ناحیه پروگزیمال بودند، مبتلا به افزایش شدت تغییرات ناخنی نیز بودند.