تاثیر آبیاری در بهار بر کارایی مصرف آب و عملکرد چغندر قند پاییزه

به منظور تعیین تاثیر مقادیر مختلف آب آبیاری در بهار بر کارایی مصرف آب و عملکرد کمی و کیفی چغندرقند، این آزمایش در سال های 1382 و 1383 در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد دزفول اجرا گردید. در این تحقیق پنج تیمار مقدار آب آبیاری به روش قطره ای و براساس درصدی از نیاز آبی گیاه (25، 50، 75، 100 و 125درصد) و دو رقم چغندرقند منوژرم ایرانی شامل رقم رسول و شیرین در قالب طرح آماری کرت های یکبار خردشده با چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. کرت های اصلی به سطوح آبیاری و کرت های فرعی به رقم اختصاص داده شد. سال های آزمایش ازنظر بیشتر خصوصیات کمی و کیفی چغندرقند با یکدیگر اختلاف معنی داری نشان دادند، در صورتی که بین تیمارهای آبیاری تنها ازنظر عملکرد ریشه، نیتروژن مضره، درجه قلیائیت، کارایی مصرف آب آبیاری بر پایه عملکردریشه و شکر اختلاف معنی دار وجود داشت. افزایش مصرف آب، عملکرد ریشه و درجه قلیائیت را افزایش داد و موجب کاهش نیتروژن مضره و کاهش کارایی مصرف آب آبیاری برای عملکرد ریشه و شکر شد. بالاترین عملکرد ریشه، 84 تن در هکتار مربوط به تیمار آبیاری با تامین 100درصد نیاز آبی گیاه و کمترین عملکرد ریشه، 76 تن در هکتار مربوط به تیمار آبیاری با تامین 25درصد نیاز آبی گیاه بود. بالاترین کارایی مصرف آب آبیاری برای عملکرد ریشه و شکر مربوط به تیمار 25درصد تامین آب به ترتیب 7/18و 6/2 کیلوگرم بر مترمکعب آب مصرفی بود. ارقام مورد مطالعه در هیچ یک از ویژگی های کمی و کیفی و کارایی مصرف آب آبیاری اختلاف معنی داری نداشتند. هم چنین افزایش مصرف آب موجب افزایش شاخص سطح برگ، تعداد برگ و وزن تر برگ های مرده و کاهش نسبت وزن ریشه به اندام هوایی، درصد ماده خشک برگ و ریشه گردید. باتوجه به عدم وجود اختلاف معنی دار بین تیمارهای آبیاری از نظر عملکرد شکر و در نظرگرفتن شاخص های کارایی مصرف آب آبیاری در شرایط مورد مطالعه تیمار آبیاری تامین 25درصد نیاز آبی گیاه در بهار به روش آبیاری قطره ای قابل توصیه می باشد.