بررسی فراوانی عوارض و مرگ و میر نوزادان دچار سندرم دیسترس تنفسی تحت درمان با سورفاکتانت و تهویه مصنوعی در مرکز مهدیه بین سال های 1381 تا 1383

هر چند تا به امروز سورفاکتانت سبب کاش مرگ و میر و عوارضی مانند پنوموتوراکس در طی مطالعات متعدد شده، ولیکن شیوع دیسپلازی برونکوپولموناری را کم نکرده است. این مطالعه با هدف تعیین میزان مرگ و میر و عوارض در نوازادان دچار سندرم دیسترس تنفسی تحت درمان با سورفاکتانت و تهویه مصنوعی در مرکز مهدیه در بین سال های 1381 تا 1383 انجام شده است.
این مطالعه بر روی 124 نوزاد مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی تحت درمان با سورفاکتانت و تهویه مصنوعی در مرکز مهدیه صورت پذیرفت. این نوازادان بر مبنای دریافت اکسیژن با غلظت بیش از 60 درصد از طریق هود یا PH کمتر از 7.25 در نمونه گازهای شریانی، با استفاده از ونتیلاتور مدل Infant star 500 تحت تهویه مصنوعی قرار گرفته و به علت فشار متوسط راه هوایی مساوی یا بیشتر از 7 با دریافت F102 مساوی یا بیشتر از 40% از طریق دستگاه، سوروانتا با دوز 4 سی سی به ازای هر کیلوگرم وزن بدن حداکثر تا 2 دوز دریافت نمودند.
از 124 نوزاد مورد بررسی 64% پسر (36% دختر)، و 75% پره ترم (25% ترم) بودند. 74% تحت سزارین و 26% با زایمان طبیعی متولد شده بودند. میزان مرگ و میر در 28 روز اول زندگی 27% (34% نفر)، شیوع پنوموتوراکس 23% (29 نفر) و میزان دیسپلازی برونکوپولموناری 13% (16 نفر) بود.
در این مطالعه میزان مرگ و میر نسبت به مطالعات مشابه اخیر تفاوت چندانی نداشته، میزان دیسپلازی برونکوپولموناری کمتر و میزان پنوموتوراکس بیشتر بود. بالاتر بودن میزان پنوموتوراکس در مطالعه ما ممکن است به دلیل دریافت با تاخیر و یا تعداد دوز کمتر سورفاکتانت در این مطالعه یا کیفیت پایین تر مراقبت های پزشکی- پرستاری باشد و موید این نکته است که درمان با سورفاکتانت در نوزادان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی تحت درمان با تهویه مصنوعی باید هر چه سریعتر و با دوز مناسب شروع شده و بعد از تزریق سورفاکتانت مراقبت های شدید پزشکی- پرستاری در NICU لازم است.