بررسی انتشار سیلیس آزاد در هوای کارگاه های سنگ کوبی منطقه ازندریان همدان به روش پراکنش اشعه ایکس

جهت تعیین حدود مجاز تماس شغلی گرد و غبار قابل استنشاق، تعیین درصد سیلیس آزاد گرد و غباراستنشاقی شاغلین ضرورت دارد تا براساس حدود مجاز تعیین شده، مواجهه شاغلین مورد ارزیابی قرار گیرد. هدف ازاین مطالعه تعیین انتشار سیلیس آزاد درهوای کارگاه های سنگ کوبی منطقه ازندریان همدان بود.
در این پژوهش توصیفی – تحلیلی 40 نمونه گردو غبار از کارگاه های مختلف سنگ کوبی تهیه شد که نمونه برداری از گرد و غبارقابل استنشاق بر اساس روش شماره 7500 سازمان NIOSH وبااستفاده از پمپ نمونه بردار همراه با سیکلون در ارتفاع ناحیه تنفسی و در ایستگاه های مختلف کاری فرایند سنگ کوبی صورت گرفت.تعیین مقدار گرد و غبار به روش گراویمتری وتعیین مقدار سیلیس آزاد به روش پراکنش اشعه ایکس صورت گرفت.
نتایج نشان داد در کارگاه های درجه2 میزان تراکم گرد و غبار قابل استنشاق برابر با 1.17-1.24 mg/m3 و میزان تراکم کوارتز برابر با 0.94-1.03 mg/m3 می باشد. درکارگاه های درجه 1 نیزمیزان تراکم گرد و غبار قابل استنشاق برابر با 0.81-1.07mg/m3 و میزان تراکم کوارتز برابر با 0.79 -1.05 mg/m3 می باشد. بر این اساس میزان سیلیس آزادگرد و غبار قابل استنشاق در کارگاه های تولید پودر سیلیس نوع درجه یک برابر با 5/97 % ودرکارگاه های تولید پودر سیلیس نوع درجه دو برابر با 3/81 % است که این اختلاف درصد از لحاظ آماری معنی دار می باشدPValue=0.0001)).
نتیجه نهائی: با مقایسه میانگین وزنی زمانی گرد و غبار قابل استنشاق کارگاه های سنگ کوبی مورد مطالعه با حدود تماس شغلی اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. بر این اساس میزان تراکم گرد و غبار در کارگاه ها پایین تر از حدود مجازتماس شغلی می باشد.