شیوع چاقی و افزایش وزن در زنان جوان 25-18 سال شهر تنکابن، 1384

چاقی یکی از مشکلات بهداشتی جوامع امروز محسوب می شود و باعث افزایش خطر بیماری های مزمن و مرگ های زودرس می گردد. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع چاقی زنان جوان تنکابنی در سال 1384 می باشد.
مطالعه به صورت مقطعی بر روی 774 زن جوان 25-18 سال در شهر تنکابن با روش نمونه گیری خوشه ایانجام شد. وزن، قد، دور کمر این افراد با روش استاندارد اندازه گیری شد. اضافه وزن به صورت نمایه توده بدن (BMI) بین9/29-25 (kg/m2)وچاقی به صورت BMIبزرگتر یا مساوی 30 (kg/m2) وچاقی شکمی به صورت نسبت دور کمر به دور باسن (WHR) برابر یا بزرگتر از 85/. تعریف شد. دریافت غذا از طریق تکرر مصرف و یادآمد 24 ساعت خوراک در 3 روز غیر متوالی در هفته ارزیابی شد.
شیوع افزایش وزن، چاقی عمومی و چاقی شکمی در نمونه های موردنظر به ترتیب 2/21 و 7/1 و4/29درصد بوده است. میانگین و انحراف معیار انرژی مصرفی روزانه نمونه ها و میانگین انرژی برای کربو هیدرات، پروتئین ها و چربی ها به ترتیب 537±2380، 5/13±60، 8/2±3/11 و 1/6±7/28 کیلوکالری بوده است. فعالیت فیزیکی در 45، 43 و 12 درصد از افراد به ترتیب سبک، متوسط و سنگین بود. 4/82% از شرکت کنندگان، خانه دار و 7/20% از نمونه ها کم سواد بوده اند.
نتایج حاصل از این مطالعه، شیوع افزایش وزن و تا حد کمی چاقی را در بین زنان جوان تنکابنی نشان می دهد. فراوانی چاقی مرکزی در این جمعیت افزایش داشت. آگاهی های لازم در مورد تغذیه مناسب در این گروه سنی از زنان پیشنهاد می شود.