مقایسه تاثیر کمپرس گرم مرطوب و ژل موضعی پیروکسیکام بر فلبیت ناشی از کاتتر وریدهای محیطی

فلبیت شایع ترین عارضه کاتترهای وریدی است که همراه با عوارض زیاد است. روش های مراقبتی و درمانی توصیه شده مانند کمپرس گرم و مرطوب نتوانسته به میزان قابل قبولی شدت فلبیت را در زمانی کوتاه کاهش دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیرژل موضعی پیروکسیکام بر فلبیت ناشی از کاتترهای وریدی و مقایسه اثر آن با روش استاندارد کمپرس گرم و مرطوب، در سال 85-1384 در شهرستان آمل انجام گرفته است.
این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است که بر روی 180 بیمار دارای فلبیت ناشی از کاتتر وریدهای محیطی انجام شد. نمونه ها به طور تصادفی به سه گروه مساوی60نفری شامل کمپرس گرم و مرطوب، ژل پیروکسیکام و کنترل تقسیم شدند. محل کاتتر های وریدی تا زمان شروع فلبیت مورد بررسی قرار گرفته، بعد از شروع فلبیت کاتتر از محل خود خارج و در محل دیگری جایگزین شد. سپس در گروه های مداخله به مدت 3 روز و در فاصله زمانی هر 8 ساعت، ژل پیروکسیکام (cm 2×4=5/2گرم) یا کمپرس گرم و مرطوب (20 دقیقه) در محل فلبیت به کار رفت. در گروه کنترل مداخله انجام شد. شدت فلبیت قبل از مداخله و سپس هر روز تا 3 روز براساس مقیاس پنج درجه ای شدت فلبیت ثبت شد.
1/31% نمونه ها در ناحیه مچ دست،30% در ناحیه بازو،1/26% در ناحیه پشت دست و 8/12% در ناحیه آنتی کوبیتال دارای فلبیت بودند. هیچ رابطه معنی دار آماری بین سن، جنس، محل فلبیت و شدت فلبیت قبل از شروع مداخله در سه گروه وجود نداشت. میانگین شدت فلبیت قبل از مداخله در گروه ژل پیروکسیکام 48/2، در گروه کمپرس گرم و مرطوب 48/2 و در گروه کنترل 40/2 بود که در روز سوم در سه گروه به ترتیب به 0/0، 18/0 و52/0 رسید. تجزیه و تحلیل واریانس ها با اندازه گیری تکراری نشان داد که تفاوت معنی داری بین روش های درمانی با گروه کنترل وجود داشت که ژل پیروکسیکام مؤثر تر بوده است(00/0p=).
ژل موضعی پیروکسیکام می تواند به عنوان یک روش درمانی، مفید و حتی مؤثر تر از روش پذیرفته شده ای مثل کمپرس گرم و مرطوب در درمان فلبیت ناشی از کاتترورید های محیطی باشد.