تعیین فراوانی و علل کم شنوایی در نوزادان پر خطر بستری شده در بخش های نوزادان شهر تبریز

کم شنوایی در نوزادان، یکی از بیماری های مهمی است که در صورت عدم تشخیص به موقع و مداخله زودرس، اثرات نامطلوبی در تکامل گفتاری، زبانی و شناختی خواهد داشت. هدف مطالعه تعیین شیوع کم شنوایی و نیز فراوانی و اهمیت عوامل خطرزای مختلف در جمعیت نوزادان پر خطر می باشد.
یک مطالعه تحلیلی- مقطعی است که بر روی 600 نوزاد بستری در بیمارستانهای کودکان، الزهرا و طالقانی تبریز بین سالهای 84-1383 که واجد یکی از این عوامل خطرزا بودند انجام گرفت. پروتکل غربالگری ما انجام (Otoacoustic Emission، OAE) در بیمارستان و در صورت مختل بودن، تکرار آن 2 هفته بعد و در صورت مختل بودن، انجام (Acoustic Brain Stem Audiometry، ABR) جهت تشخیص قطعی بود. اطلاعات بدست آمده با کمک نرم افزار SPSS و استفاده از آزمون های کای دو، تی تست و فیشر با استفاده از آنالیز تک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
فراوانی کم شنوایی در جمعیت مورد مطالعه ما 5/3 درصد تعیین شد. شایعترین عوامل خطر زای بررسی شده در جمعیت مورد مطالعه، ایکتر، سابقه مصرف داروهای اتوتوکسیک (در نوزادی)، و وزن تولد کمتر از 1500 گرم بود. عوامل خطرزای مهم از نظر آماری که با افزایش احتمال ابتلا به کم شنوایی همراه بودند شامل سابقه مصرف داروهای اتوتوکسیک توسط مادر، و وزن تولد کمتر از 1500 گرم بود. ایکتر نیازمند به تعویض خون هم اهمیت بینابینی داشت.
با توجه به فراوانی قابل توجه کم شنوایی در جمعیت مورد مطالعه، انجام غربالگری در جمعیت نوزادان پر خطر با توجه بیشتر بر روی عوامل خطرزای مهم ذکر شده، کاملا منطقی و کارا و مقرون به صرفه می باشد.