خشی داروی دیازپام بر کارکرد حافظه بیماران داوطلب بیهوشی عمومی

متخصصان بیهوشی از دیر باز برای کاهش اضطراب و نگرانی های داوطلبان بیهوشی از بنزودیازپین ها به خصوص دیازپام در دوره قبل از عمل جراحی با هدف اثرات فراموشی زایی و آرام بخشی آن استفاده می کرده اند. هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی داروی دیازپام بر کارکرد حافظه بیماران داوطلب بیهوشی عمومی است.

این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور است و بر روی 40 نفر از بیماران با اعمال جراحی ارتوپدی انتخابی داوطلب بیهوشی عمومی که برای اولین بار به بیمارستان امیرالمومنین نهاجا در شهر بوشهر در سال 1382 مراجعه کرده بودند انجام گردیده است. به طور تصادفی در دو گروه مشابه، 20 نفر از بیمارانی که قبل از عمل جراحی دیازپام با دوز 2/0 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن به صورت داخل وریدی به عنوان پیش دارو استفاده کرده بودند گروه مورد و 20 نفر دیگر بدون استفاده از دیازپام به عنوان گروه شاهد تقسیم بندی گردیدند. از کلیه آزمودنی ها در هر دو گروه مورد و شاهد در قبل و بعد از عمل جراحی آزمون وکسلر به عمل آمد. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS و آزمون تی و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردید.

نتایج نشان دادند که مقایسه تفاوت بین میانگین نمرات کل در دو گروه مورد و شاهد قبل و بعد از بیهوشی معنی دار نبود هاست. در این پژوهش علاوه بر وضعیت کلی حافظه بخش های فرعی آن به طور جداگانه در شرایط قبل و بعد از بیهوشی بررسی شدند که در گروه مورد تفاوت بین میانگین خرده آزمونهای یادگیری تداعی ها، تکرار ارقام و حافظه منطقی و در گروه شاهد در خرده آزمون یادگیری تداعی ها معنی دار بوده است (05/0 p<).

داروی دیازپام بر کارکرد عمومی حافظه اثر معنی داری نداشته است. بنابراین اختلالات کارکردی حافظه یعنی فراموشی بعد از مصرف دارو که در متون پزشکی به آن اشاره شده قابل تامل است و شامل همه بخشهای حافظه نمی گردد.