پاداش رسالت

در قرآن کریم آیات زیادی از زبان پیامبران الهی بیان می دارد که آنها هیچ گونه اجر و مزدی در قبال رسالت خویش نمی خواهند و تنها خداست که مزد آنان را می دهد. تعبیر این آیات نسبت به همه پیامبران یکسان است اما در مورد پیامبر در دو مورد استثناء آمده است. در این نوشته ابتدا به دلایل عدم در خواست اجز از سوی پیامبران پرداخته شده است و پس از اختلاف تعبیر آیات نسبت به پیامبر اسلام(ص) سخن به میان آمده و عدم تنافی آن با دیگر آیات نفی اجر رسالت پیامبران اثبات گردیده است.
پس از آن آیه به عنوان مهم ترین آیه در این زمینه و دلایل اختصاص آن به پیامبر و طرح دیدگاه های مختلف اهل سنت و شیعه در آن مورد ارزیابی قرار گرفته است و در پایان روایات وارده در زمینه مصادیق «قربی» از منابع شیعه و اهل سنت در حد نیاز ذکر شده است.