نقد و بررسی نقش سیاق در روش تفسیری سید قطب

فهم صحیح کلام خداوند نیازمند نگاه همه جانبه مفسر قرآن به اعاد و زوایای پیدا و پنهان این سخن آسمانی است، و مفسر موفق کسی است که با چنین نگاهی به سوی قرآن برود و ابزارهای مختلف کلامی و بیانی را در این راه به خدمت گیرد. یکی از مهم ترین این ابزارها «سیاق» است. سیاق به عنوان دلیلی متین چون سایه در پی کلام است و از آن جدایی ناپذیر است و به دلیل همین عدم انفکاک، در رابطه با آیات قرآن گونه ای از روش تفسیر «قرآن به قرآن» به شمار می آید.
البته با وجود اهمیت بسیار سیاق، استفاده نابجا و غیر دقیق از آن و فرو نهادن دیگر دلایل در پرتو استناد به آن، می تواند انحرافات و کج فهمی های دیگری را در فهم کلام خداوند در پی داشته باشد.
در این مقاله بر آنیم تا نقش سیاق را در روش تفسیر سید قطب، به عنوان یکی از مفسران فرهیخته و برجسته اهل سنت بنمایانیم و ابعاد بهره مندی وی را از سیاق بکاویم. در ادامه ضرورت های استفاده از این ابزار را گوشزد نموده به برخی از کاستی های این روش تفسیری از سوی مفسر فی ظلال القرآن اشاره می رود.