جایگاه و کاربرد حدیث در تفسیر ملاصدرا

از نشانه های اهتمام ملاصدرا به قرآن، تفاسیر او بر برخی سوره ها و آیات و نیز آثار دیگری به نام های «اسرار آلایات» و «مفاتیح الغیب» است. همچنین استناد وی به آیات الهی در بسیاری از مباحث فلسفی و عرفانی اش مشهود است و از علائم توجه خاص او به حدیث نیز، شرح بر اصول کافی و استناد به روایات در بسیاری از موضوعات تفسیری و فلسفی می باشد.
در این مقاله سعی نگارنده بر این است که بیان و بررسی روایاتی مبادرت ورزد که ملاصدرا را در تفسیر خود از آیات قرآن کریم و در مجموعه تفسیری خویش بدان ها استناد نموده است.
شایان ذکر این که آن مفسر گران قدر و حکیم فرزانه در قسمت های مختلف تفسیر خود، جمعا به حدود هزار و دویست حدیث استناد، کرده است که براساس استخراجی که صورت گرفته، معلوم می شود که دید وی در مراجعه به روایات وسیع بوده و در مراجعه به کتب حدیث تفاوتی میان منابع شیعه و سنی قائل نمی شده و در جای مناسب خود، روایات مربوط به هر موضوع را مورد استفاده و استناد قرار می داده است.