روابط بازرگانی مسلمانان و هندوستان

سرزمین های عربی را سه جهت دریا در بر می گیرد. بیشتر این سرزمین یا دشت های بی آب و علف است یا کوه های برهنه و بی گیاه. دیگر مناطق آن زمین های کم حاصل است. با توجه به این مقدمه، لزوم تجارت برای مردم این مناطق محرز بود و خوشبختانه در چهار سوی سرزمین های عربی، کشورهایی بزرگ، آبادان و سرسبز]از جمله[عراق، شام، مصر، افریقیه قرار دارد. علاوه بر این با هندوستان و ایران نیز همسایگی داشت.
میان کشورها و مناطق عربی از دیرباز روابط مستقیمی برقرار بوده است، اما موضوع مورد بحث ما روابطی است که میان آن ها و هند در زمینه تجارت وجود داشت.
بحرین، عمان، حضرموت، یمن و حجاز که بر ساحل دریای سرخ، دریای هند]اقیانوس هند[و خلیج فارس قرار داشتند، برای تجارت دریایی محیط مناسب تری بودند. کشتی های مسلمانانی که از هند بازمی گشت، در سواحل یمن لنگر می انداخت و کالا ها به وسیله کاروان های شتر از خشکی کناره دریای سرخ به شام و مصر منتقل می شد و از آن جا از طریق دریای مدیترانه به اروپا می رفت.