میزان موفقیت درمان دوباره ی ریشه در دندان های دارای ضایعه ی پری اپیکال: یک بررسی بالینی و پریونگاری

بیان مساله: درمان ریشه ی دندان نیز همانند درمان های دندانپزشکی، ممکن است با شکست روبرو شود، که گاهی درمان و تصحیح این موارد با دشواری های زیاد و پیچیده همراه است، به ویژه در مواردی، که آسیب پری اپیکال وجود داشته باشد.
هدف کلی از این پژوهش، بررسی میزان موفقیت درمان دوباره ی دندان های دارای آسیب اطراف نوک ریشه بود.
مواد و در این بررسی توصیفی،60 دندان، که به دلایلی درمان ریشه ی آنها با عدم موفقیت روبه رو شده بود به وسیله یک متخصص درمان ریشه، تحت درمان مجدد قرار گرفتند و سپس، ارزیابی بالینی و پرتونگاری شدند.
معاینه ی بالینی با ثبت جزییات آن در پرونده ی بیماران از سوی دندانپزشک عمل کننده انجام شد. بررسی پرتونگاری، دربردارنده ی مقایسه ی اندازه ی آسیب در فیلم پری اپیکال پیش از درمان دوباره و شش ماه تا یک سال پس از درمان بود. پرتونگاری های مورد نیاز با استفاده از فیلم آگفا (E-Speed) و روش موازی توسط دندانپزشک عمل کننده در شرایط یکسان انجام شد. داده های اطلاعات ثبت شده به وسیله آزمون مجذور کای واکاوی شد و جدول های توافقی برای متغیرها فراهم گردید.
در واکاوی متغیرها، تقریبا هیچ رابطه ی آماری معنا داری میان میزان موفقیت و متغیرها وجود نداشت. درصد موفقیت درمان دوباره ی 7/81 درصد و عدم موفقیت پنج درصد بود، 3/13درصد از موارد نیز، دارای نتیجه ی مشخص نبودند. بیشترین میزان موفقیت در گروه سنی 31 تا 40 سال بود (95درصد) با بیان این که، بیشترین مراجعه کنندگان نیز، در همین رده ی سنی بودند. کمترین میزان موفقیت به سنین بالای 50 سال مربوط بود.
نتایج این بررسی نشان می دهد، که با درمان دوباره ی دندان های دارای ضایعه نیز، می توان به میزان موفقیت بالایی دست یافت.