بررسی اثر آرام بخشی استنشاقی بر کاهش واکنش تهوع در بیماران با واکنش تهوع قوی در درمان های دندان پزشکی

بیان مساله: حالت تهوع شدید به هنگام کار دندانپزشکی در برخی بیماران وجود دارد، که درمان دندانپزشکی را دشوار می سازد. روش هایی گوناگون برای مهار این حالت در دندانپزشکی به کار رفته است.
در این پژوهش اثر آرام بخشی استنشاقی در مهار واکنش تهوع و بهبود شرایط کار دندانپزشکی در بیماران با واکنش تهوع قوی بررسی شده است.
مواد و در این بررسی که به صورت کارآزمایی بالینی انجام شد، 14 فرد بزرگسال سالم، که در دو مراجعه ی پیشین به دندانپزشک، حالت تهوع از انجام کار در آنها جلوگیری کرده بود، برای درمان دندان های پشتی فک پایین برگزیده شدند. بیماران با ترکیب گازی 50 درصد اکسیژن و 50 درصد نیتروس اکسید درمان گردیدند. شدت واکنش تهوع و شرایط انجام کار بررسی شده و نتایج با استفاده از آزمون آمار توصیفی، اسپیرمن، من ویتنی و ویلکاکسون واکاوی گردیده و گزارش شدند.
از 14 بیمار مورد بررسی چهار نفر مرد (6/28 درصد)، و 10 نفر زن (4/71 درصد) بودند. به هنگام کار برای بیماران، واکنش تهوع در 11 نفر از آنان کاملا غیر فعال شده و یا کمی فعال بوده و در سه نفر (4/21 درصد)، این واکنش به هنگام کار همچنان فعال برجا ماند. در نه نفر از بیماران (2/64 درصد) کار دندانپزشکی به آسانی قابل انجام گردید، در سه نفر (4/21 درصد) کار دشوار بوده و در دو نفر (3/14 درصد)، واکنش تهوع از انجام کار جلوگیری کرد. به هنگام کار، هیچ عارضه ای دیده نشد.
برای کاهش شدت واکنش تهوع و بهبود شرایط کار در افراد با واکنش تهوع شدید به هنگام کار دندانپزشکی می توان از آرام بخشی استنشاقی، استفاده از ترکیب گازهای نیتروس اکسید (N2O) و اکسیژن (O2)، که یک روش کم خطر و با کاربرد راحت است بهره جست. در مواردی، که این روش موثر واقع نشود، می توان از روش های دیگر، مانند هوشبری عمومی استفاده کرد.