بررسی بافت شناختی تاثیر Neo-Oss در بازسازی ضایعات ایجاد شده در جمجمه خرگوش و مقایسه آن با Bio-Oss

امروزه بیومتریال های مختلفی برای بازسازی ضایعات داخل استخوانی ارایه شده اند و در این میان Bio-Oss یکی از قابل قبولترین مواد می باشد؛ ممکن است Neo-Oss اولین و تنها ماده رژنراتیو ساخت ایران باشد که البته مطالعات اندکی در مورد آن انجام شده است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی بافت شناختی Neo-Oss در مقایسه با Bio-Oss در ضایعات جمجمه خرگوش انجام شد.
این مطالعه از نوع مداخله ای in vivo بود. پس از کنار زدن فلپ موکوپریوستئال 18 ضایعه استاندارد 6×3) میلیمتر(در ناحیه استخوان فرونتال و پاریتال توسط فرز روند در جمجمه 6 خرگوش نیوزیلندی ایجاد شد. ضایعات در هر خرگوش به صورت تصادفی توسط یکی از روش های زیر درمان شد:-1 بدون پیوند (کنترل) -2 پیوند Bio-Oss -3 پیوند Neo-Oss. پس از 4 هفته، حیوانات کشته شده و مقاطع آماده شده تحت بررسی بافت شناختی قرار گرفتند. شاخصها شامل آماس، نوع استخوان، ضخامت ترابکولاسیون و واکنش جسم خارجی بودند. داده ها با استفاده از آزمون Friedman مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و p<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
مطالعه حاضر نشان داد که Bio-Oss در بازسازی استخوان موثر بود ولی آماس و واکنش جسم خارجی در گروه Neo-Oss به صورت معنی داری بیشتر از گروه Bio-Oss بود)به ترتیب P=0.026 و (P=0.002؛ همچنین ضخامت ترابکول ها در Neo-Oss)نازک (%66.7 اختلاف معنی داری با Bio-Oss)ضخیم (%100 و گروه کنترل)ضخیم %50 نازک (%50 داشت (P=0.006). در گروه Neo-Oss بافت گرانولوماتوز حاوی سلولهای ژانت مشاهده شد و سرعت تحلیل نیز در 4 هفته بالا بود.
بر اساس نتایج مطالعه حاضر، ظرفیت ترمیم Neo-Oss در مقایسه با Bio-Oss جهت باز سازی استخوان قابل قبول نیست.