بررسی پدیده غیرفعال شدن داروهای ضدعفونی کننده کانال ریشه دندان توسط عاج دندانی، عاج دمینرالیزه شده، ماتریکس عاجی و جزء معدنی عاج

میکروارگانیسم ها به عنوان عامل اصلی بیماری های پالپ شناخته می شوند و تلاش های زیادی جهت دستیابی به مواد و روش های ایده آل به منظور حذف این میکروارگانیسم ها از کانال ریشه انجام شده است. تفاوت اثر ضدمیکروبی داروهای ضدعفونی کننده در محیط آزمایشگاه و در داخل کانال دندان، این تئوری را در ذهن ایجاد می نماید که شاید عاج دندانی بر خاصیت ضدباکتریایی محلول های ضدعفونی کننده اثر مهاری داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تاثیر اجزای مختلف عاج دندانی بر خاصیت ضدعفونی کنندگی محلول های رایج ضدعفونی کننده در درمان های اندودنتیک انجام شد.
در تحقیق تجربی- آزمایشگاهی حاضر، تاثیر 4 گروه آزمایشی بر خاصیت ضدعفونی کننده ها بررسی شد: گروه 1- عاج دندانی، گروه 2- عاج دمینرالیزه شده با EDTA، گروه 3- ماتریکس عاجی و گروه 4- جز معدنی عاج. محلول های ضدعفونی کننده مورد استفاده در این مطالعه عبارت بودند از کلرهگزیدین با غلظت های 2% و 0.2% و هیپوکلریت سدیم با غلظت های 5% و 1% و باکتری مورد استفاده انتروکوک فکالیس بود. به مخلوط هر یک از 4 گروه آزمایشی و باکتری، یکی از غلظت های محلول های ضدعفونی کننده اضافه شد، سپس از مخلوط حاصل به فواصل صفر، یک ساعت و 24 ساعت نمونه برداری و کشت تهیه شد. پس از آن باکتری های روی محیط کشت، شمارش شدند. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون Tukey تحت بررسی آماری قرار گرفت و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
براساس نتایج این مطالعه، کلرهگزیدین 2% و 0.2% و همچنین هیپوکلریت سدیم 5% در تمام زمان های مورد بررسی، باکتری را از محیط کشت حذف نمودند. هیپوکلریت سدیم 1% هم در زمان های یک ساعت و 24 ساعت باکتری را حذف نموده بود. نتایج فوق از لحاظ آماری نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت (P<0.05). هیپوکلریت سدیم 1% در زمان صفر به طور معنی داری باعث کاهش تعداد باکتری ها شد، ولی کاملا باکتری را حذف نکرد.
با توجه به یافته های مطالعه حاضر، محلول های ضدعفونی کننده مورد بررسی طی مدت یک ساعت باکتری را حذف نمودند، بنابراین اثر مهاری قابل مشاهده ای از جانب اجزای عاجی بر روی آنها اعمال نمی شود.