آیا قیاس ناپذیری پیامدبار است

قیاس ناپذیری تصور معمول دانشمندانی را به مبارزه می طلبد که مدعی اند نظریه هایشان را با یکدیگر مقایسه می کنند تا برترین شان را برگزینند. از یک نظرگاه توصیفی این تز قرار است این واقعیت را تبیین کند که در خلال دوره های گذار دانشمندان قادر نیستند برتری نظری? خودشان را از مجموعه ای از مشاهده ها و گزاره های هست? اصلی پارادایم استنتاج کنند. با این فرض که در کل، نگرش توصیفی را حفظ کنیم درصددم نشان دهم که وجود قیاس ناپذیری لزوما نقش مهم و پیامدبار آن را در سطح کلان نشان نمی دهد. به هر حال توصیف داده شده از جابه جایی های پارادایمی می باید، تا زمانی که فرایندهای فردی و ذهنی در طول یک دور? گذار مد نظر هستند، صحیح تلقی شود. اما می توان یک روند درازمدت و ''ماکروسکوپیکی'' پیدا کرد که در آن نظریه ها عملا مقایسه می شوند. معیاری که نظریات بر اساس آن مقایسه می توانند شد توانایی آنها در تولید دوبار? پدیده ها است، یا آن طور که اینجا نامیده شده است: توانایی بازسازی.