شیوع هپاتیت B، C و HIV بر حسب خصوصیات دموگرافیک آن ها در اهداکنندگان خون شیراز از سال 1381 تا 1385

سابقه و هدف بررسی روند شیوع بیماری های عفونی منتقله از راه خون به منظور بررسی سلامت خون، کارآیی روش های غربالگری اهداکنندگان و تخمین خطر باقیمانده انتقال عفونت از طریق خون و فرآورده های خونی ضروری است. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع هپاتیت B، C و HIV در اهداکنندگان شیراز بود.
مواد وروش ها این مطالعه یک مطالعه مقطعی گذشته نگر بود که با بررسی اطلاعات اهداکنندگانی که به سازمان انتقال خون شیراز بین سال های 1381 تا آخر سال 1385 مراجعه کرده بودند انجام شد. سپس وضعیت دموگرافیک و شیوع هپاتیت B، هپاتیت C و HIV در جمعیت اهداکنندگان طی این سال ها بررسی شد. نتایج توسط آزمون کای دو و نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها بین سال های 1381 تا 1385، 507531 اهداکننده، خون خود را اهدا نموده بودند. شیوع HIV بین سال های 1381 تا 1385 به ترتیب 19 درصد هزار، 8 درصد هزار،7 درصد هزار و 9 درصد هزار، شیوع هپاتیت B 7/5 در هزار، 2/5 در هزار، 3/5 در هزار و 5/3 در هزار و هپاتیت C 9/1 در هزار، 3/1 در هزار، 9/0 در هزار و 6/1 در هزار بود. شیوع HIV در سال 1381 بیشتر بوده که به تدریج کاهش یافته بود. شیوع HCV بین سال های 1381 تا 1385 تغییر خاصی نکرده و شیوع هپاتیت B در سال 1384 کمتر بود. شیوع هپاتیت B، هپاتیت C و HIV در اهداکنندگان بار اول، مرد و متاهل بیشتر بود. شیوع هپاتیت B، هپاتیت C و HIV ارتباطی به سن اهداکنندگان نداشت.
نتیجه گیری به طور کلی به نظر می رسد شیوع ویروس های قابل انتقال از طریق خون در طی 4 سال در اهداکنندگان خون افزایش نیافته که نشان دهنده مؤثر بودن روش های غربالگری و انتخاب صحیح اهداکنندگان و یا شیوع کمتر این عفونت ها در اهداکنندگان خون باشد. پایین تر بودن شیوع ویروس های قابل انتقال از طریق خون در اهداکنندگان مستمر نشانه نقش اهداکنندگان مستمر در تامین خون سالم و کافی می باشد.