بررسی مقایسه ای شیوع فلوئوروزیس و DMFT و رابطه آنها با میزان فلوراید در سه منبع آب شرب (رودخانه های مارون، کارون و کرخه) در دانش آموزان 12-10 ساله استان خوزستان در سال 1381

فلوئور مهمترین عنصری است که سطح دندان را تغییر میدهد، لذا مصرف در حد مجاز آن برای سلامت دندان مفید بوده و کاهش یا افزایش آن به بروز ضایعاتی در سیستمهای مختلف بدن از جمله سیستم دندانی منجر میشود. مقدار فلوراید آبهای سطحی حدود mg/1 5/0 بیان شده که از حد بهینه فلوراید آب شرب اعلام شده از طرف WHO (ppm1) کمتر میباشد. با توجه به اینکه طبق بررسی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بیش از 68% آب شرب استان خوزستان از طریق منابع سطحی تامین میگردد، فلوروزیس و پوسیدگی دندانی به وفور در سطح استان خوزستان مشاهده میشود. با در نظر گرفتن نقش فلوراید در کاهش پوسیدگی، این تحقیق با هدف تعیین میزان شیوع و شدت فلوروزیس، میانگین DMF و مقایسه آنها در شاخه های مارون، کارون و کرخه انجام گرفت.
در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 1152 دانش آموز 15-12 ساله مشغول به تحصیل در مدارس راهنمائی استان خوزستان از طریق مشاهده و مصاحبه و پرکردن پرسشنامه از لحاظ درجات مختلف فلوروزیس (شاخص Dean) و میزان DMFT (شاخص WHO) مورد معاینه قرار گرفتند. نتایج از طریق آزمونهای آماریChi – square، آزمون t – student، همبستگی Pearson، Spearman و رگرسیون بر حسب مورد تجزیه و تحلیل شدند.
شیوع فلوروزیس در درجات مختلف در شاخه های مارون، کارون و کرخه به ترتیب 2/62%، 9/34% و 3/57% و میانگین DMF 37/1، 20/ و 6/0 بدست آمد. با افزایش میزان فلوراید، شیوع فلوروزیس نیز افزایش نشان داد(001/0P<). در دو شاخه کارون و کرخه افزایش فلوراید آب آشامیدنی و شیوع فلوروزیس با کاهش DMFT همراه بوده، ولی در شاخه مارون با افزایش فلوراید آب آشامیدنی و شیوع فلوروزیس، DMFT نیز افزایش یافت.
استان خوزستان به دلیل دارا بودن آب و هوای گرم و مرطوب، مصرف بالای غذاهای دریائی و علاقه زیاد افراد این مناطق به نوشیدن چای باعث گردیده که علیرغم وجود فلوراید به غلظت کمتر از حد مطلوب و پیشنهادی WHO شیوع بالای فلوروزیس را شاهد باشیم. علاوه بر موارد ذکر شده اثرات تنوع نژادی، اقتصادی و فرهنگی در سطح استان بر یافته های حاصل از تحقیق به چشم میخورد.