لیگاتور شریان فمورال مشترک در مبتلایان به آنوریسم مایکوتیک شریان فمورال در معتادان تزریقی

آنوریسم مایکوتیک شریان فمورال به علت تزریق مواد مخدر در ناحیه کشاله ران با افزایش تعداد معتادان تزریقی امروزه رو به افزایش است. این بیماری درمانهای متفاوتی دارد که هر کدام عوارضی دارند.
درمان های اصلی آن شامل رزکسیون با دبریدمان وسیع بهمراه بازسازی عروقی بوسیله گرافت اتوژن یا صناعی به صورت اولیه یا تاخیری، و دیگری لیگاتور تنهای شریانی بدون بازسازی عروقی است. هدف این مقاله بررسی نتایج لیگاتور شریان فمورال مشترک بدون بای پس عروقی است.
در این مقاله توصیفی گذشته نگر،44 بیمار از معتادان تزریقی که همگی دچار آنوریسم مایکوتیک شریان فمورال ناشی از تزریق مواد مخدر بوده اند، و ازابتدای سال 1378لغایت 1383به بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز مراجعه کرده اند، مورد بررسی قرارگرفتند. برای این 44 نفر از بیماران لیگاتور شریان فمورال انجام شده است و نتایج حاصله از لحاظ زنده ماندن عضو و یا عوارض حاصل از آن و نیاز به بازسازی عروقی بعدی برای مدت حداقل 2 سال بررسی و ثبت گردید.
در دو مورد(5/4درصد) بدنبال لیگاتور شریان فمورال مشترک آمپوتاسیون بالای زانو داشتیم. دوبیمار (5/4درصد) هم به دنبال این عمل دچار اختلال حس اندام تحتانی به صورت پارستزی شدند. پنج نفر(63/11درصد) هم متعاقبا کلودیکاسیون هنگام راه رفتن پیدا کرده اند. برای دو مورد از این پنج نفر (40درصد) مجبور به انجام بازسازی عروقی با استفاده از گرافت مصنوعی شدیم. بقیه بیماران در این پیگیری بدون علامت بودند. در مجموع بیش از 95درصد این بیمارانی که شریان فمورال آنها لیگاتور شده بود اندام تحتانی آنها حفظ شد.
با توجه به شرایط عفونی ناحیه و اطراف آن، احتمال موفقیت آناستوموز عروقی به شکل آناتومیکال و حتی غیر آناتومیکال در درمان اولیه این بیماران بسیار کم است. برداشتن توده آنوریسم بهمراه دبریدمان نسوج مرده و لیگاتور شریان فمورال بدون بای پاس با توجه به نتایج قابل قبول و عارضه کم آن به عنوان درمان مناسب در این بیماران پیشنهاد می شود.