کنکاشی در مفهوم فضا و سازماندهی نظامی فضایی

فضا و ساماندهی فضایی از جمله مباحثی است که حدودا از دهه 1950 وارد ادبیات جغرافیایی جهان گردیده است. - عدم تعادل در توسعه شهر و روستا و بهره مندی از مزایای آن. - جامع نگری به ابعد مختلف طبیعی، اقتصادی- اجتماعی و کالبدی در حل مسایل و معضلات جوامع انسانی. - عدم پاسخگویی ساختار و سازمان فضایی قلمروهای جغرافیایی خاص به ویژه در مناطق روستایی کشورهای جهان سوم و عقب مانده به معضلات و نیازهای معاصر. - حصول مقیاس های معقول در سرمایه گذاری و برنامه ریزی های اقتصادی- اجتماعی. - توزیع متعادل جمعیت، خدمات و فعالیت با توجه به استعدادهای بالفعل و بالقوه در سطوح فضایی همگن. و...را شاید بتوان از جمله مهم ترین دلایل گرایش برنامه ریزان و جغرافیدانان به مطالعاتی با ابعاد فضایی دانست. بی تردید با گذشت زمان و ظهور ناکامی های روزافزون تفکرات قطب گرایی و برنامه ریزی متمرکز در دستیابی به توسعه ای موزون و متعادل، ضرورت جامع نگری فضایی بالاخص برای مناطق روستایی کشورهای در حال رشدی مانند ایران را بیش از گذشته آشکار می سازد. در این راستا ساماندهی نظامی فضایی سکونتگاه های روستایی از جمله پروژه هایی محسوب می شد که در صورت اهتمام جدی به آن و با توجه به یکپارچه نگری خاص آن به فضای روستایی و برخورداری از دیدی پهنه ای قادر خواهد بود تا راهگشای بسیاری از مسایل و معضلات مناطق روستایی کشورمان باشد. در این مقاله سعی شده ضمن کنکاشی در مفاهیم فضا، فضای روستایی، سازمان و ساختار فضایی به بیان پیشینه و اهدافی از طرح ساماندهی فضایی سکونتگاه های روستایی در ایران و نتایج آن پرداخته شود.