تاثیر فشردن قفسه سینه در زمان بازدم قبل از ساکشن داخل تراشه بر کارهای خون شریانی بیماران تحت تهویه مکانیکی

یکی از معمول ترین روش های تمیز کردن راه هوایی بیماران دارای لوله داخل تراشه و تحت تهویه مکانیکی انجام ساکشن می باشد. به منظور تسهیل خروج ترشحات راه های هوایی و در نتیجه بهبود تبادلات گازی می توان از روش های فیزیوتراپی قفسه سینه نظیر فشردن قفسه سینه در زمان بازدم قبل از ساکشن داخل تراشه استفاده نمود. هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر فشردن قفسه سینه در زمان بازدم قبل از ساکشن داخل تراشه بر تبادل گازهای خون شریانی بیماران تحت تهویه مکانیکی انجام شد.
این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی با طرح متقاطع بود. واحد های پژوهش شامل 70 بیمار تحت تهویه مکانیکی (35 زن، 35 مرد) بودند که در بخش های مراقبت های ویژه(داخلی و جراحی) و اورژانس مرکز آموزشی و درمانی حضرت رسول اکرم (ص) تهران بستری شده بودند. واحدهای پژوهش به روش نمونه گیری مستمر انتخاب شدند. بر روی هر کدام از بیماران دو مداخله ساکشن داخل تراشه با و بدون فشردن قفسه سینه در زمان بازدم انجام شد و بین دو مداخله حداقل 3 ساعت فاصله وجود داشت. تکنیک فشردن قفسه سینه در زمان بازدم به مدت 5 دقیقه قبل از ساکشن داخل تراشه انجام شد. گازهای خون شریانی 5 دقیقه قبل از ساکشن داخل تراشه و 25 دقیقه بعد از آن اندازه گیری شد. ابزار گردآوری داده ها یک برگه ثبت اطلاعات بود. داده ها با استفاده از آزمون ویلکاکسون و آزمون تی زوج توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
در هر دو روش (ساکشن داخل تراشه با و بدون فشردن قفسه سینه در زمان بازدم) بین متغیرهای«نسبت فشار اکسیژن شریانی به درصد اکسیژن دمی،» فشار دی اکسید کربن شریانی و درصد اشباع اکسیژن شریانی قبل و بعد از ساکشن داخل تراشه تفاوت معنی دار وجود داشت(000/0 P =). علاوه بر این در مقایسه دو روش مذکور نیز بین متغیرهای فوق الذکر تفاوت معنی دار وجود داشت (به ترتیب 000/0 P =، 048/0 P = و000/0 P =).
نتایج حاکی از آن بود که انجام ساکشن داخل تراشه با فشردن قفسه سینه در زمان بازدم به صورت معنی داری بیشتر از انجام ساکشن داخل تراشه به تنهایی موجب بهبود تبادل گازهای خون شریانی بیماران تحت تهویه مکانیکی شد؛ لذا پیشنهاد می گردد که در بیماران تحت تهویه مکانیکی قبل از ساکشن داخل تراشه از تکنیک فشردن قفسه سینه در زمان بازدم استفاده می شود.