بررسی شیوع اختلالات گیجگاهی - فکی در سطح مراکز بهداشت شهر تهران در تابستان 1381ڤ

اختلالات مفصل گیجگاهی- فکی از جمله اختلالات سیستم جونده میباشند که درصد بالایی از افراد جامعه حداقل یکی از علائم این اختلالات را در عمر خود تجربه میکنند. تشخیص زودرس و درمانهای ساده و پیشگیرانه میتواند از بروز بسیاری عوارض نامطلوب پیشگیری نماید. با توجه به ارائه آمارهای متفاوت در مورد شیوع TMD در جوامع مختلف، این تحقیق با هدف بررسی شیوع اختلالات گیجگاهی- فکی (TMD) در مراکز بهداشتی و کلینیکهای شهر تهران در تابستان 1384 صورت پذیرفت.
در این تحقیق توصیفی- تحلیلی با روش نمونه گیری خوشهای تعداد 1503 نفر (8/55 درصد زن و 2/44 درصد مرد) از سطح 19 مرکز بهداشت و یک کلینیک خیریه در شهر تهران وارد تحقیق شده، اطلاعات آنها توسط دانشجو و دو پروستودنتیست با ضرایب 119/0=ICC و 772/0=کاپا در فرمهای علائم غیرکلینیکی (symptom) و کلینیکی (sign) ثبت گردید. ورود اطلاعات به کامپیوتر با استفاده از نرم افزار SPSS 9.0 صورت گرفت. تجزیه و تحلیلهای آماری جهت متغیرهای کمی و کیفی به ترتیب توسط آزمونهای t و chi-square انجام شد.
ترتیب شیوع علائم غیرکلینیکی شامل صداهای مفصلی 6/18 درصد، درد عضلات 1/9 درصد و درد مفصل 7/7 درصد و ترتیب شیوع علائم کلینیکی صداهای مفصلی (2/30 درصد)، انحراف در مسیر باز کردن دهان (4/23 درصد)، درد عضلات (17 درصد)، درد مفصل (6 درصد) و محدودیت در باز کردن دهان (94/1 درصد) به دست آمد. شیوع علائم غیرکلینیکی 5/36 و علائم کلینیکی 7/45 درصد بود که رابطه معنی داری بین این دو متغیر مشاهده شد (001/0P<). شیوع TMD، 7/58 درصد بوده است. براکسیزم و سابقه ضربه رابطه معنی داری با TMD داشتند (001/0P<). شیوع التهاب مفصلی با افزایش سن به طور معنی داری بین گروه های سنی افزایش نشان داد(001/0P<).
TMD در سطح مراکز بهداشت و کلینیکهای شهر تهران در تابستان 1381در بیش از نیمی از افراد جامعه مورد نظر مشاهده شد. با توجه به معنیدار بودن رابطه براکسیزم و سابقه ضربه با TMD آگاه نمودن جامعه جهت پیشگیری و همچنین آغاز درمانهای لازم ضروری به نظر میرسد.