بررسی توزیع عوامل خطر کرونری بر حسب نتایج اسکن قلبی و تست دی پریدامول در بیماران مراجعه کننده به بخش پزشکی هسته ای بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود

با توجه به آمار بیماری های قلبی عروقی، تشخیص و درمان زودرس آن ها نقش مهمی در کاهش مرگ و میر این بیماری ها ایفا می نماید.
در این مطالعه، 222 بیمار برای بررسی توزیع فراوانی عوامل خطر کرونری، به صورت مقطعی، مورد بررسی قرار گرفتند. یک پرسش نامه شامل مشخصات فردی و سوابق بیماری برای هر بیمار تکمیل شد. در این بیماران امکان تست ورزش وجود نداشت یا به دلایل دیگر انجام تست دی پیریدامول برای آن ها مناسب تر بود. برای انجام استرس، ابتدا در حالت استراحت الکتروکاردیوگرام، فشارخون و ضربان قلب ثبت شد و سپس دی پیریدامول با دوز تقریبی 0.56mg/kg به صورت داخل وریدی در عرض حدود 4 دقیقه با مانیتورینگ EKG تزریق گردید و 4 دقیقه پس از تزریق، EKG مجدد، فشارخون، ضربان قلب و نیز علایم و نشانه های بیمار ثبت شد و رادیو دارو تجویز گردید. در مواقع بروز عوارض دی پیریدامول، آمینوفیلین داخل وریدی با دوز تقریبی 100mg تجویز گردید. رادیوداروهای مورد استفاده شامل 99m Tc-MIBI و تالیوم بوده اند.
تصویربرداری با دستگاه دوربین گامای Single head ADAC و با کالیماتور LEHR انجام شد. مرحله استراحت بیماران 99m Tc-MIBI در یک روز دیگر انجام و در مواقع وجود دیفکت در مرحله استرس، قبل از تزریق مرحله استراحت، TNG زیرزبانی نیز تجویز گردید.
فشارخون در زن ها و مصرف سیگار در مردها شایع ترین عامل خطر بوده، ولی سایر عوامل خطر در دو جنس تفاوتی نداشتند. شیوع دیابت و فشارخون در موارد دی پریدامول مثبت فراوان تر از موارد دی پیریدامول منفی بوده، ولی سایر عوامل خطر در دو گروه تفاوتی نداشتند. تعداد کل و متوسط عوامل خطر در گروه با MPI مثبت بیش تر از گروه MPI منفی و در گروه دی پیریدامول مثبت بیش تر از گروه دی پیریدامول منفی می باشند. در 43.7% بیمارن، MPI طبیعی بوده و در بقیه درجاتی از اختلال را نشان داده است. با افزایش سن درصد مثبت شدن MPI بیش تر می شود، ولی در مورد تست دی پیریدامول، این مساله صادق نیست.
در مجموع این مطالعه بیان گر نقش عوامل کرونری در پیدایش ایسکمی در تست دی پیریدامول و MPI می باشد.