ارزش سرعت هدایت حسی عصب مدین در تشخیص سندرم تونل کارپ: مقایسه مطالعات ترانس کارپال یک سگمانی با دو سگمانی

سندرم تونل کارپ شایع ترین نوروپاتی اینتراپمنت است که پس از معاینه بالینی مطالعه الکترودیاگنوزیس بهترین روش تشخیصی در آن می باشد.در این مطالعه هدف مقایسه اعتبار تشخیصی چند تکنیک محاسبه سرعت هدایت حسی عصب مدین در سگمان مچ، برای تشخیص سندرم تونل کارپ می باشد.
هشتاد و پنج دست که با شک به سندرم تونل کارپ به کلینیک الکترودیاگنوزیس ارجاع داده شده بودند وارد مطالعه شدند. از بین داوطلبان سالم نیز، 85 دست به عنوان گروه کنترل انتخاب گردیدند. هیچ کدام از افراد گروه سندرم تونل کارپ یا کنترل علائم یا نشانه های رادیکولوپاتی گردنی، نوروپاتی محیطی و یا هر بیماری که روی اعصاب محیطی اثرگذار باشد، نداشتند. در گروه سندرم تونل کارپ و کنترل مطالعات الکترودیاگنوستیک، شامل تکنیک های یک سگمانی ودو سگمانی، برای محاسبه سرعت هدایت حسی عصب مدین در سگمان مچ انجام شد. در مطالعه یک سگمانی سرعت هدایت عصب مدیان مخلوط کف دست – مچ اندازه گیری شد. مطالعات دو سگمانی شامل محاسبه سرعت هدایت حسی عصب مدین به صورت آنتی درومیک در سگمان مچ – کف دست و محاسبه نسبت دیستو پروگزیمال بود.
منحنی راک برای مطالعات یک و دو سگمانی، از مطالعات گروه سندرم تونل کارپ و کنترل ترسیم شد. سرعت هدایت حسی عصب مدین در سگمان کف دست– مچ در مقادیر کمتر و مساوی 45/50 که نشاندهنده بهترین نقطه مرز در منحنی راک می باشد، با حساسیت 6/97درصد و ویژگی 5/96درصد گروه سندرم تونل کارپ را از نرمال تشخیص داد. نسبت دیستو پروگزیمال در بهترین نقطه مرز بیشتر و مساوی یک، با حساسیت 100درصد و ویژگی 9/92درصد، گروه سندرم تونل کارپ را از نرمال متمایز کرد. سرعت هدایت عصب مدیان مخلوط در بهترین نقطه مرز کمتر و مساوی 8/50، با حساسیت 6/97درصد و ویژگی 5/83درصد گروه سندرم تونل کارپ را از نرمال تشخیص داد. نسبت احتمال مثبت که بیانگر توانایی یک تست در تمیز افراد سالم و بیمار می باشد. به ترتیب در سرعت هدایت حسی عصب مدین در سگمان مچ – کف دست، نسبت دیستوپروگزیمال و سرعت هدایت عصب مدیان مخلوط کف دست - مچ، 86/27، 08/14 و 92/5 محاسبه گردید.
بر اساس نسبت احتمال، سرعت هدایت حسی عصب مدین در سگمان مچ – کف دست معتبر تر از نسبت دیستوپروگزیمال و سرعت هدایت عصب مدیان مخلوط کف دست - مچ در تشخیص سندرم تونل کارپ می باشد.