فراوانی عفونت های کمپیلوباکترژژونی، سیتومگالوویروس، اپشتاین بارویروس و مایکوپلاسما پنومونیه در سندرم گیلن باره

سندرم گیلن باره یک اختلال اتوایمیون سیستم عصبی محیطی بوده که منجر به ضعف حرکتی پیشرونده توام با کاهش یا از بین رفتن رفلکسهای وتری عمقی می شود. در اغلب موارد سندرم گیلن باره سابقه عفونت اخیر (4-1 هفته قبل از ظهور علائم عصبی) وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان فراوانی عفونت های کمپیلوباکترژژونی، سیتومگالوویروس، اپشتاین بارویروس و مایکوپلاسما پنومونیه در بیماران سندرم گیلن باره بود. در یک دوره دو ساله از اول فروردین 82 تا آخر اسفند 1383 شواهد سرولوژیک عفونت با ارگانیسم های فوق الذکر در 60 بیمار مبتلا به سندرم گیلن باره با 60 نفر گروه کنترل جور شده از نظر سن و جنس با هم مقایسه گردید. در این بررسی از روش حساس الیزا برای اندازه گیری ایمونوگلوبولین های IgM و IgG استفاده گردید.
سابقه عفونت با کمپیلوباکترژژونی در 45% بیماران و 3/13% گروه شاهد (001/0=P) و عفونت با سیتومگالوویروس در 6/11% بیماران و7/1% گروه شاهد (036/0=P)وجود داشت. سابقه عفونت با اپشتاین بارویروس در 15% بیماران و 3/8% گروه شاهد (213/0=P) و عفونت با مایکوپلاسما پنومونیه در 3/3% بیماران و 5% گروه شاهد (219/0=P) وجود داشت. کودکان مبتلا به سندرم گیلن باره با سابقه عفونت کمپیلوباکترژژونی در 3/65% درگیری آکسونال داشتند(021/0=P).
بیماران با سندرم گیلن باره بطور محتمل تری، در مقایسه باگروه کنترل شواهد سرولوژیک عفونت اخیر با کمپیلوباکترژژونی و سیتومگالوویروس دارند.