رابطه بین شیوه های رهبری مدیران پرستاری و میزان رضایت شغلی پرستاران

رضایت شغلی از جمله مقوله هایی است که تحت تاثیر شیوه رهبری مدیران بوده و می تواند بر عملکرد سازمان های بهداشتی اثر بگذارد. این مطالعه به منظور تعیین رابطه شیوه های رهبری مدیران پرستاری و میزان رضایت شغلی کارکنان پرستاری انجام گرفت.
این مطالعه توصیفی مقطعی روی 720 نفر از کارکنان پرستاری شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهرگرگان طی سال 1385 انجام شد. متغیرهای اصلی مطالعه شیوه رهبری و رضایت شغلی و ابزار گردآوری داده ها سه پرسشنامه ویژگی های دموگرافیک، پرسشنامه رضایت شغلی و پرسشنامه استاندارد رهبری بارک بود. داده های جمع آوری شده با کمک آزمون های آماری کای اسکوار، من ویتنی و آنالیز واریانس تجزیه وتحلیل شد.
نتایج به دست آمده نشان داد که اکثریت نمونه ها زن (3/74درصد)، با سمت پرستار (6/86درصد)، دارای میانگین سنی 32/7±7/32 سال و سابقه خدمت 16/6±53/8 سال بودند. رضایت اکثر آنان (8/79درصد) درحد کم و متوسط بود. 2/63درصد از واحدهای پژوهش مدیران خود را وظیفه گرا و 9/34درصد نمونه ها آنان را تحول گرا می دانستند. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد، آن دسته از کارکنانی که سرپرستاران خود را وظیفه گرا می دانستند، در مقایسه با افراد معتقد به مدیریت پرستاری تحول گرا، از رضایت شغلی بالاتری برخوردار بودند (میانگین نمره رضایت 01/88 در برابر 36/86). این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود.
باتوجه به این که بین شیوه رهبری سرپرستاران و رضایت پرستاران رابطه ای یافت نشد، انجام مطالعات بیشتر به منظور شناخت سایر عوامل مرتبط با رضایت شغلی ضروری به نظر می رسد.