بررسی اثرات تجویز آهن(خوراکی، تزریقی) و اریتروپویتین بر سطح هماتوکریت و درصد اشباع ترانسفرین در بیماران همودیالیزی

براساس شواهد موجود، کم خونی فقرآهن از مشکلات اساسی بیماران همودیالیزی بوده و با وجود فقر آهن، اریتروپویتین اثر مطلوبی بر سطح هماتوکریت و حفظ درصد اشباع ترانسفرین ندارد در حالی که مصرف آهن تزریقی همراه با آن پاسخ به درمان را بهبود می بخشد. هدف از این مطالعه تعیین اثر تجویز آهن (خوراکی و تزریقی) به تنهایی یا همراه با اریتروپویتین بر میزان هماتوکریت و درصد اشباع ترانسفرین در بیماران همودیالیزی شهر سمنان بوده است. این مطالعه به صورت موردی شاهدی در دوره های زمانی 3 ماهه و در مدت زمان 1 سال انجام شد. در این مطالعه بیماران بر اساس روش مصرف دارو در 6 گروه 10 تایی قرار گرفتند. ابتدا اطلاعات دموگرافیک بیماران (سن، جنس، وضعیت تاهل و طول مدت درمان) جمع آوری و ثبت گردید سپس طی ارزیابی های مکرر، دستورات دارویی و روش استفاده از دارو بررسی شد و میزان هماتوکریت ماهانه و درصد اشباع ترانسفرین به صورت 3 ماهه کنترل گردید. بررسی داده ها نشان داد، بیمارانی که از 3 ترکیب آهن خوراکی، تزریقی و اریتروپویتین یا از 2 ترکیب آهن تزریقی و اریتروپویتین استفاده کرده بودند، هماتوکریت و درصد اشباع ترانسفرین در آن ها به طور معنی داری افزایش یافته بود(05/0P<). هم چنین در بیمارانی که فقط از آهن تزریقی یا از آهن خوراکی و تزریقی استفاده کرده بودند، تنها درصد اشباع ترانسفرین به طور معنی داری افزایش یافته بود(05/0P<). بیمارانی که آهن خوراکی به تنهایی یا همراه با اریتروپویتین مصرف کرده بودند میزان هماتوکریت و درصد اشباع ترانسفرین در آن ها تغییر معنی داری را نشان نداد(05/0P>). یافته های فوق نشان می دهد که مصرف هر سه ترکیب آهن خوراکی، تزریقی و اریتروپویتین به طور منظم اثرات مطلوبی بر میزان هماتوکریت و درصد اشباع ترانسفرین دارد. در درمان با آهن خوراکی، درصد اشباع ترانسفرین کاهش می یابد و استفاده از مقدار بالای اریتروپویتین در نگه داری هماتوکریت شکست می خورد