تحرک اجتماعی بین نسلی زنان در تهران

در پژوهش های جامعه شناختی انجام شده در ایران به مساله تحرک اجتماعی زنان کمتر پرداخته شده است. در حالیکه شناخت چگونگی تحرک اجتماعی زنان و میزان این تحرک می تواند به برنامه ریزی ها و سیاستگزاری های جامعه کمک نماید. این مقاله به بررسی تحرک اجتماعی بین نسلی زنان شهر نشین تهرانی می پردازد. در این مطالعه تحرک اجتماعی بین نسلی دختران (نسل جدید) نسبت به مادرانشان با شاخص هایی چون سطح تحصیلات، تعداد فرزندان، سن ازدواج، منزلت شغلی و تصمیم گیری در انتخاب همسر سنجیده شده است. همچنین عوامل مؤثر بر تحرک اجتماعی بین نسلی زنان نیز بررسی شد. نتایج نشان داد که نسل دختران نسبت به نسل مادران و مادربزرگ هایشان دارای تحرک اجتماعی صعودی بین نسلی بوده اند. مقایسه نمرات شاخص های تحرک اجتماعی در هر نسل بیانگر بالاتر بودن نمره تحرک اجتماعی دختران نسبت به مادران و مادران نسبت به نسل پیش از خودشان بوده و در میان عوامل مؤثر در نسل دختران، درآمد والدین مهمترین نقش را در میان سایر متغیرهای مستقل به خود اختصاص داده است در حالیکه در نسل مادران آنها نسبت به مادربزرگ ها سن ازدواج مهمترین نقش را ایفا می کرد.