بررسی چسبندگی و تغییرات مورفولوژیک سلول های استئوبلاست انسان در مجاورت MTA تیره، MTA سفید و سیمان پرتلند

چکیده: استئوبلاست ها و سلول های لیگامان پریودنتال سلول های اصلی برای ترمیم زخم های پس از قطع انتهای ریشه هستند. تماس مستقیم سلول های استئوبلاست با مواد پرکردگی نقش حیاتی در ترمیم زخم های جراحی دارد. چسبندگی و گسترش سلول ها بر سطح مواد، فاز ابتدایی برای فانکشن سلول است. هدف از این مطالعه ارزیابی مورفولوژی و چسبندگی سلول های استئوبلاست انسان (رده سلولی MG-63) در مجاورتIRM، MTA تیره، MTA سفید و سیمان پرتلند به عنوان مواد پرکننده انتهای ریشه و ترمیم کننده پرفوراسیون ها توسط SEM است.
روش ارزیابی: در این مطالعه آزمایشگاهی سلول های استئوبلاست استئوسارکوم انسان از بانک سلولی انستیتوپاستور ایران تهیه و در مدیوم RPMI-1640 کشت داده شدند. مواد مورد آزمایش براساس دستور کارخانه سازنده مخلوط شده و در مجاورت سلول های استئوبلاست قرارگرفتند. پس از روزهای اول، سوم و هفتم دیسک های حاوی مواد به همراه سلول های رشد کرده بر سطح آنها فیکس شدند و توسط اسکن میکروسکوپ الکترونی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که بسیاری از سلول های استئوبلاست پس از 7 روز بر سطح هر سه ماده MTA تیره و سفید و سیمان پرتلند چسبیدند و به شکل پهن (flat) یا نسبتا گرد (round) ظاهر شدند. در مجاورت IRM سلول ها به صورت کاملا گرد بدون هیچگونه چسبندگی و گسترش مشاهده شدند.
نتایج مطالعه حاضر دلالت بر این دارد که سلول های استئوبلاست انسان در مجاورت MTA تیره و سفید و سیمان پرتلند به عنوان مواد پرکننده انتهای ریشه پاسخ مطلوبی نشان می دهند.