پرداخت به ارائه کننده و محدودسازی هزینه: آموزه هایی از کشورهای سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (OECD)

هر یک از روش های پرداخت دارای مزایا و اشکالاتی هستند. یک نظام پرداخت مختلط بهینه که با تعهد نظارتی همراه شود می تواند یک ابزار محدودسازی هزینه قدرتمند «رها از اثرات جانبی» باشد اما برخی مبادلات اجتناب ناپذیر است. مدیریت کیفیت و استفاده از شاخص های پایش به حداقل سازی چنین اثرات جانبی کمک می کند.
انتخاب بهترین روش پرداخت به چهارچوب یک کشور خصوصا محیط رقابتی آن بستگی دارد. عامل مهم دیگر اثر گروه های نمایندگان بر تداوم روش پرداخت می باشد. معرفی محرکهای پولی به ارائه کنندگان برای محدودسازی هزینه اجباری است اما جهت دستیابی به یک نظام مراقبت سلامت پایدار کافی نمی باشد. عوامل مهم دیگر عبارتند از آموزش مداوم پزشکی، رضایت حرفه ای و روابط انسانی با بیماران. ارائه محرکهای غیر پولی به مصرف کنندگان مانند آموزش پزشکی می تواند پزشکان را به این سمت سوق دهد که خدمات را بر اساس هزینه – اثر و با کیفیت بالا ارائه نمایند.