میزان عفونت در جایگزینی اولیه قطعات استخوان در شکستگی های فرورفته ی پیچیده در جمجمه ی بیماران جراحی شده در بیمارستان تقوی کاشان طی سالهای 1375 تا 1384

یکی از انواع آسیب های ناشی از آسیب سر شکستگی های فرورفته پیچیده-ی جمجمه است. درمان این شکستگی ها بر اساس روش بازگرداندن اولیه ی قطعات استخوانی با تخلیه ی قطعات فرو رفته و عمل ترمیم تاخیری مورد اتفاق نظر همگانی نیست. در این مطالعه میزان عفونت در جایگزینی اولیه ی قطعات استخوان در آسیب-دیدگان شکستگی جمجمه ی بستری در بیمارستان نقوی کاشان طی سال های 1375 تا 1384 صورت گرفت.
این مطالعه با استفاده از داده های موجود بر روی 60 آسیب دیده شکستگی جمجمه با آسیب غیرنافذ انجام شد. سن، جنس، فاصله ی زمان بستری تا عمل، نوع جراحی، شدت آسیب و مدت زمان بستری ثبت و میزان عفونت مورد بررسی قرار گرفت و یافته ها به درصد نشان داده شد.
نسبت مرد به زن 6/7 به 1 و سن 4/1219 سال بود. بیشترین تعداد با 19 نفر (8/31 درصد) در گروه سنی 20-11 بود. بیشترین علت حادثه تصادف با موتورسیکلت در 45 مورد (75 درصد) بود. 39 نفر (65 درصد) پارگی پرده ی دورا داشتند و بیشترین محل شکستگی در نواحی پیشانی (37 نفر، 53 درصد) بود. 28 نفر (6/46 درصد) دچار ضربه ی مغزی خفیف، 13 نفر (7/21 درصد) متوسط و 19 نفر (7/31 درصد) شدید بودند. در 54 نفر (90 درصد) جایگزینی اولیه ی قطعات استخوان انجام شد. 54 نفر (90 درصد) در کمتر از 24 ساعت از زمان حادثه عمل شدند. در پیگیری 6 ماهه هیچ موردی از عفونت زخم و استخوان در بیماران مشاهده نگردید.
فراوانی عفونت در شکستگی های فرورفته ی پیچیده از رقم پایینی برخوردار می باشد، از این رو در مواردی که آلودگی زخم شدید نباشد استفاده از روش جایگزینی اولیه قطعات توصیه می گردد.